Ο Άγιος Δημήτριος και η μαρτυρική πορεία της εκκλησίας μας

 

Μεγάλη η σημερινή εορτή. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη ενός μεγάλου μάρτυρα της, του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος σε χρόνια δύσκολα, μεγάλων και φοβερών διώξεων, αυτός, επιλέγει την δόξα του Θεού, που είναι αιώνια, από την δόξα των ανθρώπων. Νέος 25 ετών ο Άγιος Δημήτριος ηγετικός στέλεχος του ρωμαϊκού στρατού, με μια λαμπρή καριέρα να ανοίγεται μπροστά του, τα απαρνιέται όλα και μαρτυρά την πίστη του στον Χριστό τον οποίο έβαλε πάνω από όλους και από όλα. Μέσα στα υπόγεια της Θεσσαλονίκης μαζεύει τους νέους της πόλης του και τους κατηχεί στην πίστη του Χριστού και δεν διστάζει να ομολογήσει Αυτόν, μπροστά στους ισχυρούς της γης. Απαρνιέται τα πάντα και εκεί στην υγρή φυλακή του, σηκώνει τα χέρια του για να δεχτεί τους λογχισμούς, από τους στρατιώτες του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα, ύστερα από την νίκη του μικρού μαθητή του Νέστορα εναντίων του Λυαίου και έτσι να γίνει πολίτης του ουρανού και να συναθροιστεί στην μεγάλη στρατιά των μαρτύρων της Εκκλησίας μας.

Ο Άγιος Δημήτριος μαρτύρησε το 305μ.Χ. και ενώ έχουν περάσει 1709 χρόνια από το μαρτύριό του, εν’ τούτοις η μνήμη του μένει ζωντανή. Ενώ βλέπουμε άλλες προσωπικότητες που πέρασαν από τον κόσμο μας και άφησαν τα ίχνη τους στην ιστορία να τους θυμόμαστε πολλές φορές αδρά και μέσα από τα βιβλία, αντίθετα βλέπουμε τους αγίους της Εκκλησία μας να είναι ζωντανοί μέχρι της ημέρες μας γιατί τους αγίους εν τη γη εθαυμάτωσε ο Κύριος, τους έκανε παντοτινούς συμπαραστάτες στον αγώνα της ζωής μας και ιδιαίτερα στον πνευματικό, τους έδωσε την χάρη να επιτελούν πλήθος θαυμάτων.

Η Εκκλησία μας είναι θεμελιωμένη πάνω στο αίμα των μαρτύρων της, όλων αυτών των αγίων όπου πότισαν με αυτό το δένδρο της Πίστεώς μας. Η Εκκλησία του Χριστού είχε έχει και θα έχει πάντα πορεία μαρτυρική και αιματοβαμμένη, αλλά πάντα πολεμούμενη θα νικά. Θα νικά τον άρχων του κόσμου τούτου, ο οποίος πάντα θα εξαπολύει δια μέσου των οργάνων του διωγμούς, εναντίων των χριστιανών.

Αν δούμε την πορεία της Εκκλησία μας δια μέσου των αιώνων θα δούμε αυτή την μαρτυρική της πορεία η οποία όμως πάντα καταλήγει στην χαρά της Αναστάσεως. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια οι ειδωλολάτρες εξαπέλυσαν φοβερούς διωγμούς εναντίων των χριστιανών, βλέποντας ότι η εξουσία που είχαν χτίσει επάνω στα είδωλα καταρρέει. Για να έρθει ο Μέγας Κωνσταντίνος το 313μ.Χ να υπογράψει το διάταγμα της ανεξιθρησκίας και έτσι η Εκκλησία του Θεού να βγει από τις κατακόμβες για να υμνήσει και δοξολογήσει τον Κύριο ελεύθερα και να συμβάλει στην δημιουργία ενός κόσμου σαφώς καλύτερου από τον ειδωλολατρικό, όπου ο άνθρωπος παίρνει ως δημιούργημα του Θεού τη θέση που της αρμόζει. Και πάλι μετά το 1453, μετά την άλωση της Πόλης και την Οθωμανική κυριαρχία και πάλι διώξεις για την πίστη που όμως και πάλι αυτή θριαμβεύει και στερεώνεται στο αίμα των νεομαρτύρων της πίστεως μας, οι οποίοι με το μαρτύριό τους, έγιναν η φωνή της συνείδησης του γένους μας. Τα ίδια και στον 20^ο αιώνα της προόδου και της ανάπτυξης, όπου και πάλι καθεστώτα προσπάθησαν να καταπνίξουν την φωνή της Εκκλησίας, αλλά που και πάλη το αίμα των χιλιάδων μαρτύρων κληρικών και λαϊκών οι οποίοι και θανατώθηκαν από καθεστώτα τα οποία δεν ανέχονταν την θρησκευτική ελευθερία και την πίστη στον Χριστό.

Μάρτυρες όμως υπάρχουν και σήμερα, στον 21^ο αιώνα, που ενώ ο άνθρωπος μπορεί να καυχειέται για πολλά παρόλα αυτά υπάρχουν μέρη στον κόσμο μας όπου εν πολλοίς θυμίζουν την εποχή του σήμερα εορταζόμενου αγίου Δημητρίου. Σε χώρες τις Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, χριστιανοί σφαγιάζονται για την πίστη τους, την οποία υπερασπίζονται μέχρι θανάτου, ναοί και μοναστήρια ξεθεμελιώνονται, ιστορία χιλιάδων ετών αφανίζεται, ολόκληρη πληθυσμοί εγκαταλείπουν διωκόμενοι της πατρογονικές τους εστίες για το γεγονός και μόνο ότι είναι χριστιανοί. Και αρκεί να δούμε τα στατιστικά στοιχεία τα οποία έχουν δημοσιευθεί πρόσφατα:

Κάθε 5΄ è        σε κάποιο σημείο της γης δολοφονείται επειδή είναι χριστιανός.

100.000 è        κάθε χρόνο δολοφονούνται επειδή είναι μέλη της Εκκλησίας

170.000 è        βασανίζονται σκληρά επειδή δηλώνουν ότι είναι χριστιανοί.

  Όσα όμως μαρτύρια και αν έρθουν η Εκκλησία του Χριστού θα μένει εις τον αιώνα γιατί δεν είναι ούτε μια αφηρημένη έννοια, ούτε ένας απλός οργανισμός. Είναι το Σώμα του Χριστού με μέλη του όλους εμάς που είμαστε βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδας και θεμελιώνεται πάνω στον Κύριο και ποτίζεται από το αίμα των μαρτύρων της. Για αυτό και από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια η Θεία Λειτουργία τελούταν πάνω στους τάφους των μαρτύρων και σήμερα ο ορθόδοξος ναός εγκαινιάζεται μόνο με την τοποθέτηση μαρτυρικών λειψάνων στο «φυτό», στην κρύπτη που βρίσκεται στο κέντρο της Αγίας Τράπεζας.

Όμως αυτό το μαρτύριο είναι η δόξα της Εκκλησίας και πρέπει να ήμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε σε αυτήν γνωρίζοντας ότι εάν η πίστη μας ήταν ψεύτική ή πλαστή τότε ούτε διωγμοί θα υπήρχαν, ούτε η Εκκλησία θα πορευόταν δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια στον κόσμο μας. Άλλωστε το ψέμα στο κόσμο μας δεν διώκεται αλλά μάλλον επιβραβεύεται τις περισσότερες φορές. Έχοντας ως παράδειγμα τον Άγιο Δημήτριο ο οποίος αγωνίστηκε για αυτή την αλήθεια που είναι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ας αγωνιστούμε στην ζωή μας τον καλό αγώνα, με θάρρος, πίστη και ελπίδα ότι ως χριστιανοί θα σηκώσουμε τον δικό μας προσωπικό σταυρό του μαρτυρίου, ο οποίος όμως οδηγεί στην Ανάσταση.  www.inpanagiaseleousisblogspot.com