Ιερά Αγρυπνία

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013  ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΜΑΣ ΝΑΟΥ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ. 

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΣΤΙΣ 9.00Μ.Μ.

Δεκαπενταύγουστος 2013 (φώτο)

Με την χάρη της Παναγίας μας αξιωθήκαμε και εφέτος να εορτάσουμε την μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κομήσεως της Θεοτόκου. Εχθές το απόγευμα παραμονή της εορτής τελέσαμε τον μεγάλο Πανηγυρικό Εσπερινό και κατόπιν ψάλλαμε τα εγκώμια της Παναγίας μας ενώπιον της Ιεράς Εικόνας Της. Ανήμερα της εορτής τελέστηκε ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, μέσα σε έναν ναό κατάμεστο από κόσμο, ο οποίος γέμισε και το προαύλιο του Ναού μας. 

 Ευχόμαστε η Παναγίας μας της οποίας την Κοίμηση και την εις ουρανούς μετάσταση εορτάζουμε σήμερα να είναι πρόμαχος της ζωή μας και μεσίτρια ακοίμητος για όλους μας. 

Ολοκλήρωση Ιερών Παρακλήσεων

Με την ακολουθία της Μεγάλης Παρακλήσεως ολοκληρώθηκαν εχθές Τρίτη 13 Αυγούστου οι ακολουθίες των ιερών Παρακλήσεων Προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Μέσα σε έναν κατάμεστο από κόσμο Ιερό Ναό με μία εντυπωσιακή προσέλευση κόσμου, παρόλο ότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, προσήλθε για να προσευχηθεί και να ζητήσει την μεσιτεία της Παναγία μας. 

Απόψε στις 6.30 το απόγευμα θα τελεσθεί ο Μεγάλος Εσπερινός της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μετ' αρτοκλασίας και θα ψαλλούν τα εγκώμια της Παναγίας μας. Την Πέμπτη δε 15 Αυγούστου το πρωί στις 7.00 το πρωί θα τελεσθεί ο Όρθρος και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία. 

Καλή Παναγία

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Κοιμήσεως Θεοτόκου

Θεομητορικά Προσκυνήματα - Παναγία Ελεήστρια Κορώνης Μεσσηνίας

Στο νοτιοδυτικό άκρο του Ενετικού Κάστρου της Ιστορικής Κωμοπόλεως Κορώνης, του Δήμου Κορώνης και με θέα την απέραντη γαλάζια είσοδο του Μεσσηνιακού κόλπου στα δυτικά από το ακρωτήρι του Ακρίτα και τη νησίδα Βενέτικο και στα ανατολικά από τον πανύψηλο ορεινό όγκο του Ταϋγέτου, ευρίσκεται το Προσκύνημα της Παναγίας της Ελεήστριας σε ιερό τόπο και εντός μαγευτικού πευκόφυτου αλσυλίου. Ο πανέμορφος πέτρινος Ναός του Προσκυνήματος, αφιερω­μένος στην Υπεραγία Θεοτόκο και τον Τίμιο Σταυρό, πανηγυρίζει την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής και την 22^α Ιανουαρίου, επέτειο της ευρέσεως της θαυματουργού Εικόνος της"Παναγίας Ἐλεηστρίας".

Η Εικόνα της Παναγίας ευρέθη με θαυμαστό τρόπο το έτος 1897 ύστερα από συνεχή οράματα της ευσεβέστατης Κορωναίας γερόντισσας Μαρίας Γ. Σταθάκη, κατά τα οποία παρουσιαζόταν στον ύπνο της η ιδία η Θεοτόκος και την προέτρεπε με τα εξής λόγια: "Να εἴπης εις τους συμπολίτας σου να έλθωσι να κάμωσιν ανασκαφήν εις το μέρος  τούτο και θα εύρωσι τρείς μικράς εικόνας εντός σχισμής ογκολίθων εις το μέρος της ευρέσεως να κτίσωσι ναόν. Τα θεμέλια του ναού να τα κτίσωσιν εις τον τοίχον τούτον, τον οποίον διεφύλαξα ανεπηρέαστον εκ των σεισμών, των πολέμων και των θεομηνιών".

Παρά τον αρχικό φόβο της γερόντισσας και τη δυσπιστία των Κορωναίων, τελικά στις 21, 22 και 23 Ιανουαρίου 1897 βρέθηκαν κατά σειρά, οι τρείς μικρές εικόνες του Εσταυρωμένου, της Θεοτόκου και πιθανώτατα του Ευαγγελιστή Λουκά (λόγω της ζωγραφικής του σχέσεως με τη Μητέρα του Θεού),"υπό τύπον μικρών αγαλμάτων". Μάλιστα στη δεκαετία του 1950 ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης (+) τοποθέτησε σε αργυροεπένδυτη κορνίζα τις παραστάσεις του Εσταυρωμένου και της Παναγίας και σε ξεχωριστό πλαίσιο αυτής, του Ευαγγελιστή Λουκά.

Τα Εγκαίνια του Ναού έγιναν με την πάνδημη συμμετοχή των Κορωναίων και των κατοίκων της γύρω περιοχής, την 26^η Δεκεμβρίου 1900 από τον Μητροπολίτη πρώην Νικοπόλεως και Πρεβέζης Γαβριήλ Ιατρουδάκη, ο οποίος καταγόταν από τη Λέρο και ταξίδευσε από την Αθήνα για το λόγο αυτό.

Το σημείο ευρέσεως της Ιεράς Εικόνος 

Ο Ιερός Ναός από το Κάστρο της Κορώνης 

Το προαύλιο και το άλσος του Ιερού Προσκυνήματος 

Θέα προς τον Μεσσηνιακό κόλπο 

Η ιερή εικόνα 

Θεομητορικά προσκυνήματα - Παναγία Σουμελά

Η Ελλάδα έχει την ευλογία να διαθέτει πλήθος προσκυνημάτων τα οποία είναι αφιερωμένα στο Πάναγνο Πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η εύρεση μίας θαυματουργής εικόνας, ή ένα θαύμα έκαναν τους πιστούς χριστιανούς  να αναγείρουν λαμπρούς ναούς ή ακόμα και ταπεινά ξωκκλήσια στο ονομά Της. Σε αυτής την ανάρτηση θα παρουσιάσουμε μερικά από αυτά.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ 

H θαυματουργή εικόνα της Παναγίας σύμφωνα με την παράδοση της Ορθοδόξου εκκλησίας είναι έργο του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά. Το όνομα Σουμελά ετυμολογείται από το όρος μελά και του ποντιακού ιδιώματος ‘σού', που σημαίνει «εις το» ή «εις του» και έγινε Σουμελά «εις του Μελά». Mετά το θάνατο του, βρίσκεται για ένα διάστημα στην Αθήνα και από τα τέλη του 4ου μ.Χ. αιώνα τη συναντούμε στο όρος μελά, σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του Ευξεινου Πόντου , την Τραπεζούντα.

Το 386 μ.Χ. με Βαθιά πίστη και απόλυτη εμπιστοσύνη το πρόσωπο της οι Αθηναίοι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος ιδρύουν το μοναστήρι της όπου ως των ξεριζωμό των Ελλήνων της Ανατολής έζησαν εκατοντάδες μοναχοί και ασκητές. Άξιο θαυμασμού είναι το μεγάλο πνευματικό , εθνικό και κοινωνικό έργο της Σουμελιώτισσας, ιδιαίτερα μετά την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Γίνεται το σύμβολο και η ελπίδα των Ελληνoποντίων που καταφεύγουν στην προστασία της και βρίσκουν παρηγοριά και ασφάλεια. Κάτω από την προστασία της οι υπόδουλοι Έλληνες βρίσκουν τη δύναμη να αγωνιστών ενάντια στις τουρκικές διώξεις, στα βασανιστήρια, στους εξισλαμισμούς και κατά τα τελευταία πριν από την ανταλλαγή χρόνια να σηκώσουν το βαρύ σταυρό της εξόντωσης από τη σχεδιασμένη από το επίσημο τουρκικό κράτος σατανική τακτική της γενοκτονίας όπου θυσιάστηκαν 350.000 Έλληνες του Πόντου.

 Μέσα στο βαρύ της τυραννίας κλίμα, είναι κέντρο γραμμάτων και παιδείας, εκπαιδεύοντας ιερείς και δάσκαλους, δρώντας ανασταλτικά στον οδοστρωτήρα του εκτουρκισμού και στην απώλεια της εθνικής ταυτότητας και συνείδησης, ανατρέποντας το ηθικό των Ελλήνων με την ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας και της θρησκευτικής ελευθερίας.. Ήρθαν όμως και τραγικές μέρες που τίποτε δεν μπορούσε να ματαιώσει τον ξεριζωμό που επιβλήθηκε, με τη συνθήκη της Λωζάνης.. Κανέναν από τους τότε ισχυρούς της γης δεν συγκίνησε ο θρήνος, τα μαρτύρια και το ξεσπίτωμα ενός λαού που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τις προγονικές του εστίες θύμα μιας ανίερης εμπορικής ανταλλαγής.

Με τον ξεριζωμό το εικόνισμα της Παναγίας θάφτηκε από τους τελευταίους μοναχούς στα αγιασμένα χώματα της. Δέκα χρόνια θαμμένη χωρίς προσκυνητές και προσκυνήσει έκλεγε την συμφορά και περίμενε την απελευθέρωση της.. Η απεριόριστη αγάπη τον ξεριζωμένων στη Σουμελιωτησσα, η αθεράπευτη νοσταλγία τους για τις αξέχαστες πατρίδες θεριεύει την ελπίδα της απελευθέρωσης της που πρόβαλε σαν ένα επιτακτικό καθήκον στο νου και τη συνείδηση δύο εκλεκτών τέκνων του Πόντου, το μητροπολίτη Ξάνθης Πολύκαρπου Ψωμιάδη και του υπουργού Λεωνίδα Ιασονιδη οι οποίοι ζήτησαν τη μεσολάβηση του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου για την απελευθέρωση της εικόνας. Μετά την έγκριση του αιτήματος από τον Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού, πήγε στον πόντο ο αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος από τους τελευταίους μοναχούς της μονής και ύστερα από αγωνιώδεις προσπάθειες βρήκε την εικόνα, τον πολύτιμο σταυρό με το τίμιο ξύλο που είχε δωρίσει στο μοναστήρι ο αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Μανώλη Γ΄ ο μέγας Κομνηνός το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του μουσείου Χριστόφορου που είχαν ενταφιαστεί μαζί με την εικόνα, τα μετέφερε στην Αθήνα και τα παρέδωσε στον μητροπολίτη Τραπεζούντας και κατοπινό αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο Φιλιππίδη, όπου εκείνος το εναπόθεσε προσωρινά στο βυζαντινό μουσείο Αθηνών.

Από εδώ και ύστερα μια άλλη ιστορία γράφεται στον ελλαδικό χώρο. Είκοσι χρόνια λησμονημένη στο μουσείο, χρόνια μουσειακό αντικείμενο. Το 1951 ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη το σωματείο Παναγία Σουμελά με πρωτεργάτη τον γιατρό Φίλωνα Κτενίδη από την Κρωμνή του Πόντου και τον Αύγουστο του 1952 ύστερα από σοβαρές και υπεύθυνες προσπάθειες η εικόνα της Παναγίας ενθρονίστηκε με επισημότητα στον ναό που χτίστηκε στο όρος Βέρμιο σε περιοχή που παραχώρησε η κοινότητα της Καστανιάς. Τον Αύγουστο του 1993 παραδόθηκαν από το βυζαντινό μουσείο Αθηνών ο πολιτικού Σταύρος και το Ευαγγέλιο του όσιου Χριστόφορου. στα υψώματα της Καστανιάς οι πρόσφυγες του Πόντου ανιστόρησαν τον Πόντο σε μικρογραφία όπως πολύ εύστοχα τόνισε ο επί σειρά ετών πρόεδρος της Παναγίας Σουμελά Παναγιώτης Τανιμανίδης.

Από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης της στο Βέρμιο, άρχισαν να συσσωρεύουν χιλιάδες προσκυνητές με τη συμπαράσταση των οποίων ολοκληρώνεται ένα έργο αξιόλογο, θρησκευτικό, εθνικό, κοινωνικό και πολιτιστικό.

Είναι ανάγκη να τονιστεί πως τόσο οι Πόντιοι όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Μακεδονίας, είναι οι γνήσιοι Έλληνες με ελληνορθόδοξη συνείδηση όσο και αν μερικοί προσπαθούν να διαστρεβλώσουν η ιστορία και να ματαιώσουν την αδελφική συμβίωση το λαό. Αυτό τουλάχιστον φανερώνει η τελευταία ανάμνηση της ανύπαρκτης μακεδονικής εθνότητας και οι σοβινιστικές διαθέσεις της Τουρκίας που εκφράζονται με πολλές ενέργειες και ιδιαίτερα με την κατάληψη και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Η Παναγία Σουμελά φρουρός των βόρειων συνόρων της Ελλάδας, ιερό κέντρο του ανά τον κόσμο ποντιακού ελληνισμού, εκφράζει την κοινή των Ελλήνων συνείδηση για τη διατήρηση της εθνικής μνήμης και την θέληση για ένα κόσμο αδελφωμένο που θα διδάσκεται όμως από την ιστορία.

Λόγος του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Η μεγάλη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του Κυ­ρίου μας Ιησού Χριστού:

«Ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστι; τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ' εμαυτού ου λα­λώ. ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. Πι­στεύετέ μοι ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί. ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι» (Ιωάν. 14, 10-11).

Μεγάλα και αμέτρητα ήταν τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: με ένα μόνο λόγο του ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, του αρχισυναγώγου, τον γιο της χήρας της Ναΐν, ακόμα και τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν στον τάφο τέσσερεις ολόκληρες ημέρες. Με ένα λόγο του μόνο επιτίμησε τους ανέμους και τα κύματα της λίμνης Γεννησαρέτ και έγινε απόλυτη γαλήνη. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς γυναίκες και παιδιά, και με τέσσερα ψωμιά τέσσερεις χιλιάδες.

Ας θυμηθούμε πως κάθε μέρα θεράπευε τους ασθενείς, γιατρεύοντας κάθε είδους ασθένεια, έδιωχνε τα πονηρά πνεύματα από τους δαιμονιζομένους. Πως ξαναέδινε την όραση στους τυφλούς και την ακοή στους κουφούς με ένα μόνο άγγιγμά του. Δεν φτάνουν αυτά;

Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για τους ανθρώπους οι οποίοι τον ζήλευαν, για τους ανθρώπους για τους οποίους ο μέγας προφήτης Ησαΐας είπε:

«Ακοή ακούσετε και ου συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ματθ. 13, 14-15).

Σε όλα αυτά, τα οποία όμως δεν ήταν αρκετά για τους βαρήκοους ανθρώπους και με τα συσκοτισμένα μάτια, πρόσθεσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός το μέγα θαύμα της Μεταμορφώσεώς Του στο όρος Θαβώρ. Σ' αυτόν, που έλαμψε με ένα εκθαμβωτικό θείο φως, εμφανίστηκαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας και προσκύνησαν τον δημιουργό του νόμου. Με φόβο και τρόμο έβλεπαν το θαυμαστό αυτό θέαμα οι εκλεκτοί απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης. Και μετά από τη νεφέλη, που τους σκέπασε, ακούστηκε η φωνή του Θεού:

«Ούτος εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα. αυτού ακούετε» (Ματθ. 17, 5).

Οι άγιοι απόστολοι κήρυξαν σ' όλο τον κόσμο, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι «αληθώς, του Πατρός το απαύγασμα».

Ο κόσμος ολόκληρος, όταν το άκουσε, θα έπρεπε να γονατίσει μπροστά στον Κύριο Ιησού Χριστό και να προσκυνήσει τον Αληθινό Υιό του Θεού.

Θα έπρεπε η εμφάνιση στο Θαβώρ των δύο πιο μεγάλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και η προσκύνηση του Κυρίου Ιησού Χριστού κατά την μεταμόρφωσή του, να κλείσει για πάντα τα βδελυρά χείλη των γραμματέων και των φαρισαίων, οι οποίοι μισούσαν τον Κύριο Ιησού και τον θεωρούσαν παραβάτη του νόμου του Μωυσή. Αλλά και μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν οι Εβραίοι ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας.

Όχι μόνο οι Εβραίοι δεν τον πιστεύουν, αλλά και για πολλούς χριστιανούς όλο και περισσότερο θαμπώνει το θείο φως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ακόμα μικρότερο γίνεται το μικρό ποίμνιο του Χριστού για το οποίο το θείο φως του Χριστού λάμπει με την ίδια δύναμη με την οποίαν έλαμψε στους αποστόλους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη τότε στο όρος Θαβώρ.

Όμως να μην απελπιζόμαστε, επειδή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε:

«Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον. ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λκ. 12, 32).

Η απιστία μεταξύ των λαών έλαβε ανησυχητικές διαστάσεις και το φως του Χριστού επισκιάστηκε από το σκοτεινό νέφος της αθεΐας. Σήμερα πιο συχνά από ποτέ ενθυμούμαστε το φοβερό λόγο του Χριστού:

«Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λκ. 18, 8).

 Να μην απελπιζόμαστε όμως, επειδή Εκείνος, λέγοντας για τα σημεία της δευτέρας παρουσίας του, είπε:

«Αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφάλας υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υ­μών» (Λκ. 21, 28).

 Να είναι, λοιπόν, η ζωή σας τέτοια ώστε την φοβερή ημέρα της Κρίσεως να μπορέσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας και όχι να το σκύψουμε βαθειά απελπισμένοι. Αμήν.

Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν

Μέσα στην ζέστη του καλοκαιριού, ανατέλλει η άνοιξη. Μέσα στον κόπο και την απελπισία που κατακλίζει την ζωή μας εμφανίζεται η ελπίδα. Η ελπίδα που πηγάζει από το Πανάγιο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου  στην οποία και είναι αφιερωμένος ο μήνας τούτος. Το κάθε δειλινό του δεκαπενταυγούστου είναι ξεχωριστό, είναι γεμάτο όχι μόνο από την ευωδία του θυμιάματος, αλλά κυρίως από την πνευματική ευωδία των παρακλήσεων, η οποία αναπέμπεται προς την Παναγίας μας, η οποία ευρισκόμενη εκ δεξιών του Υιού Της και Θεού μας, ολοπρόθυμα δέχεται αυτές και ως καλή πρέσβυρα τις μεταβιβάζει προς τον Σωτήρα Χριστό.

"Iδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί", είπε η Υπεραγία Θεοτόκος κατά την επίσκεψή Της στην Ελισάβετ. Και πραγματικά όλες οι γενεές των ανθρώπων εδώ και είκοσι αιώνες την ευλαβούνται, την μακαρίζουν, την τιμούν με τρόπο ιδιαίτερο. Η Παναγία μας για τον πλήρωμα της ορθόδοξης εκκλησίας δεν είναι μονάχα η μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού, είναι η μεγάλη μάνα του ανθρωπίνου γένους. "Είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων", όπως γράφει ο Φώτης Κόντογλου. Και για αυτό όταν δεν έχουμε από πουθενά να κρατηθούμε, όταν οι άνθρωποι μας εγκαταλείπουν, τότε στρέφουμε το βλέμμα μας προς την ιερή εικόνα της και την παρακαλούμε λέγοντάς της: "Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν", και αυτή δεν μας χαλάει χατίρι τρέχει να μας βοηθήσει, να παρακαλέσει τον Υιό Της για χάρη μας και μάλιστα πολλές φορές καταφέρνει να εξευμενίσει την δίκαιη οργή του Κυρίου.

Και τούτον τον Δεκαπενταύγουστο οι συγκυρίες τις ζωής σε έναν τόπο ο οποίος πλήττεται από μία πρώτιστα ηθική και κοινωνική και μετέπειτα οικονομική κρίση. Σε μία περίοδος που το αύριο δεν ξέρουμε πως θα ξημερώσει. Με όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας να βάζουν τέρμα στην ζωή της λόγω της απελπισίας τους, με την ανεργία, την φτώχια και τα ποικίλα προβλήματα να χτυπούν την πόρτα μας καθημερινά, είναι καιρός να κάνουμε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα ο Έλληνας και το οποίο πάντα έπραττε στα δύσκολα. Και ποιο είναι αυτό; Να γυρίζουμε το βλέμμα μας προς τον Θεό, να παρακαλέσουμε την Παναγία μας, όπως έκαναν οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας σε κάθε δύσκολή στιγμή σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο.

«Περιστάσεις καὶ θλίψεις καὶ ἀνάγκαι, εὕροσάν με Ἁγνή, καὶ συμφοραί τοῦ βίου, καὶ πειρασμοὶ με πάντοθεν ἐκύκλωσαν», όχι μόνο τώρα άλλα σε όλη την περίοδο της ζωής μας. Γιατί ο βίος του χριστιανού είναι γεμάτος δυσκολίες τις οποίες όμως πρέπει να αντιμετωπίζει με θάρρος και αγώνα. Και αν ως άνθρωποι πολλές φορές λιγοψυχούμε, δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, ούτε να απελπιζόμαστε, αλλά να προστρέχουμε προς την Παναγία μας και να τις λέμε: «Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, καί θαρρῶ καί  καυχῶμαι, καί προστρέχω τῇ σκέπῃ σου, σῶσον με», και τότε αυτή η Παρθένος Μαρία θα μας βοηθήσει να σηκώσουμε το βάρος και τον σταυρό μας, νὰ απαλύνει τις δυσκολίες, να περιορίσει τα αδιέξοδα, και να μας ελευθερώσει από τα δεινά.

---

Ιερά Παράκλησις προς την Παναγία

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών Δεκαπενταυγούστου 2013

Με την βοήθεια του Θεού και την χάρη της Παναγίας μας για μία ακόμη χρονιά αξιωνόμαστε να εισέλθουμε στην ιερά περίοδο του Δεκαπενταύγουστου κατά την οποία το βλέμμα μας, και η σκέψεις μας, είναι στραμμένα προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μητέρας του Κυρίου μας αλλά και της μεγάλης μάνας όλων μας. 

Καθ' όλη της διάρκεια της περιόδου αυτής από την 1 έως 15 του Αυγούστου (εκτός από  3,5,10 Αυγούστου) στις 6.30 το απόγευμα οι καμπάνες του ιερού μας ναού θα σημαίνουν για να καλούν όλου μας, κάτω από την σκέπη του Ιερού Της Ναού να ψάλλουμε τις ακολουθίες των ιερών παρακλήσεων Της. 

Την παραμόνη δε της εορτής της Κοιμήσεως Τετάρτη 14 Αυγούστου στις 7.00 το απόγευμα θα τελέσουμε τον Μεγ. Πανηγυρικό Εσπερινό μετ' αρτοκλασίας και θα ψάλλουμε τα εγκώμια της Θεοτόκου.