Πρόγραμμα Θυρανοιξίων και Ιεράς Πανηγύρεως

ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ-ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Μεσοπεντηκοστή

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου η εκκλησία μας εορτάζει την Μεσοπεντηκοστή. Η ημέρα αυτή αν και δεν αναφέρεται σε κάποιο σημαντικό γεγονός της ζωής του Χριστού, ανήκει στον κύκλο των δεσποτικών εορτών. Μάλιστα αυτή η ημέρα τιμόταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα κατά τα βυζαντινά χρόνια, οπότε και εόρταζε η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. Αν κανείς διαβάσει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως, του πολύπλοκου δηλαδή τυπικού των εορτασμών και εκδηλώσεως της βυζαντινή περίοδο θα δει ότι την ημέρα αυτήν γινόταν πατριαρχική Θεία Λειτουργία με την παρουσία και συμμετοχή του ίδιου του αυτοκράτορα και της αυλής.

Όπως είπαμε παραπάνω αν και η Μεσοπεντηκοστή δεν είχε αναφορά σε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός από την ζωή του Κυρίου, εντούτοις είναι μια εορτή πλούσια θεολογικού περιεχομένου. Βρισκόμαστε ακριβώς στο μέσο της περιόδου που συνδέει δύο μεγάλες εορτές αυτή του Πάσχα και της Πεντηκοστής και οι πατέρες της εκκλησίας μας, βρήκαν την ευκαιρία να μας προβάλουν το πρόσωπο του Χριστού, ο οποίος είναι ο Μεσσίας, «ο μεσίτης και διαλλακτής ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». Αυτό άλλωστε μας αναφέρει και το ευαγγέλιο της ημέρας.

Τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε. ¹⁵ ἐθαύμαζον οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· Πῶς οὗτος γράμματα οἶδε μὴ μεμαθηκώς; ¹⁶ ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με· ¹⁷ ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς, πότερον ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ἢ ἐγὼ ἀπ' ἐμαυτοῦ λαλῶ. ¹⁸ ὁ ἀφ' ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστιν, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν. ¹⁹ οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ τὸν νόμον. τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι; ²⁰ ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπε· Δαιμόνιον ἔχεις· τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι; ²¹ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἓν ἔργον ἐποίησα, καὶ πάντες θαυμάζετε διὰ τοῦτο ²² Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὴν περιτομήν, οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστὶν, ἀλλ' ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον. ²³ εἰ περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν σαββάτῳ, ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμος Μωϋσέως, ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ! ²⁴ μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε. ²⁵ Ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· Οὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι; ²⁶ καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσι. μήποτε ἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Χριστός; ²⁷ ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχηται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν ἐστίν. ²⁸ ἔκραξεν οὖν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγων· Κἀμὲ οἴδατε, καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἔστιν ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε· ²⁹ ἐγὼ οἶδα αὐτόν, ὅτι παρ' αὐτοῦ εἰμι κἀκεῖνός με ἀπέστειλεν. ³⁰ Ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὴν χεῖρα, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.

Στην Υμνολογία της ημέρας εμφανίζεται ο Χριστός, ο οποίος προσφέρει το ύδωρ το ζων και το ακένωτο και θα λέγαμε ότι το θέμα της προσεχής Κυριακής της Σαμαρίτηδος, στην οποία της μιλάει για το νερό από το οποίο όποιος πει δεν πρόκειται ποτέ να διψάσει είναι προέκταση της σημερινής εορτής, η οποία όπως είπαμε παραπάνω τα παλιότερα χρόνια κρατούσε σημαντική θέση στον εορτολογικό κύκλο της εκκλησίας μας.

Ο Χριστός είναι πραγματικά το ύδωρ της ζωής. Όποιος έρθει κοντά του ακούσει τα λόγια Του, εντρυφήσει και κάνει κτήμα την Διδασκαλεία Του και την εφαρμόσει στην ζωή του, τότε δεν πρόκειται ποτέ να αισθανθεί δίψα. Δίψα όχι σωματική, αλλά πνευματική, η οποία πολλές φορές κάνει τον άνθρωπο να νιώθει κουρασμένος πνευματικά και μόνος στην φουρτούνα της ζωής. Ας παρακαλέσουμε και εμείς λοιπόν μαζί με τον ιερό υμνοδό: Ὁ τὸν κρατῆρα ἔχων, τῶν ἀκενώτων δωρεῶν, δός μοι ἀρύσασθαι ὕδωρ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ὅτι συνέχομαι δίψῃ, εὔσπλαγχνε μόνε οἰκτίρμον.

Κυριακή του Παραλύτου

Η παραλυσία της εποχής μας

Αντιμέτωπος με έναν χρόνια παράλυτο βρίσκεται ο Κύριός μας, αδελφοί μου, όπως καταγράφεται στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση. Η θέα του δεν τον αφήνει ασυγκίνητο. Διαπιστώνει την εγκατάλειψηπου βίωνε ο τραγικός εκείνος άνθρωπος από τους συνανθρώπους του,το ελάχιστο ενδιαφέρον των οποίων θα οδηγούσε στην παύση της πολυχρόνιας τραγωδίας του. Και, ως Πατέρας πλήρης αγάπης και ελέους για το πονεμένο παιδί του, θεραπεύει την αρρώστια του, καλώντας τον να αγωνίζεται να διατηρήσει τον εαυτό του καθαρό από τον σπίλο της αμαρτίας. Μόνο που της θεραπείας προηγείται ένα ερώτημα απορίας άξιον. Ο Κύριος ερωτά τον παραλυτικό αν θέλει ναθεραπευτεί. Είναι δυνατόν να μη το επιθυμεί; Ποιός ασθενής δεν ποθεί να βρει την ίαση και την θεραπεία; Ο Χριστός απευθύνεται στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. «Η χάρις του Θεού δίνεται σ’ αυτούς

που την ποθούν και την ζητούν. Δεν επενεργεί μαγικά και καταναγκαστικά, χωρίς την συγκατάθεση του ανθρώπου. Βοηθεί τον άνθρωπο να φθάσει σε σημείο που να την αναζητήσει. Αλλά για να ενεργήσει περιμένει το «ναι» του ανθρώπου, την κατάφασή του…»

Η εικόνα της αρρώστιας του παραλυτικού της Βηθεσδά δεν απέχει πολύ από την γενική παραλυσία που χαρακτηρίζει την εποχή μας και καταλαμβάνει το ανθρώπινο πρόσωπο βιολογικά, κυρίως, όμως, πνευματικά. Παραλυσία χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Εκεί κυριαρχεί η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, η προκλητική εγκατάλειψη στο καμίνι των προβλημάτων του, η μοναξιά στην ευαίσθητη ομάδα των ηλικιωμένων. Οι συνεργασίες και οι πάσης φύσεως συναλλαγές, τις περισσότερες φορές, κυριαρχούνται από την ιδιοτέλεια και τα υπόγεια συμφέροντα, στο βωμό των οποίων θυσιάζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η μοναδικότητα του προσώπου ως εικόνας του Θεού. 

Παραλυσία χαρακτηρίζει την Παιδεία. Εκεί τα οράματα έχουν

σβήσει προ πολλού. Το ανθρωπιστικό πεδίο που ήταν η βάση της εκπαίδευσης των νέων, έχει αντικατασταθεί από εντελώς

ωφελιμιστικές πρακτικές, που μετατρέπουν τα νέα παιδιά, στην πλέον τρυφερή τους ηλικία, σε αριθμούς, σε εξαρτήματα μιας καλοκουρδισμένης παγκόσμιας μηχανής. Σκοπός δεν είναι, πλέον, η διάπλαση προσώπων, καλών και χρηστών, αλλά η κατασκευή κατευθυνόμενων οργάνων, χωρίς αρχές και αξίες, χωρίς ιστορική γνώση, δίχως φόβο Θεού, εύχρηστων στα χέρια των πάσης λογής επιτηδείων. 

Παραλυσία χαρακτηρίζει την κοινωνική πραγματικότητα. Ο αγώνας για την απο-ιεροποίηση της κοινωνίας και η πρωτοφανής επίθεση στα πνευματικά ερείσματά της, συμβάλουν καταστρεπτικά στη νοσηρή εικόνα της. Σήμερα κυριαρχεί η έκπτωση των αξιών, η απομυθοποίηση των ηθικών αρχών, η συστηματική περιθωριοποίηση της Εκκλησιαστικής εμπειρίας, η γκεμπελική πολεμική κατά του ιερού κλήρου, η διαστροφική προσπάθεια νέκρωσης στην ψυχή τουλαού μας των δύο κορυφαίων σταθερών του ιστορικού του βίου, της αγάπης για τον Χριστό και την πατρίδα. Κι όλα αυτά στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου προοδευτισμού, που αποσκοπεί στην παραλυσία του πνεύματος και της ψυχής. 

Παραλυσία, όμως, χαρακτηρίζει συχνά και την πνευματική μας

ζωή. Όταν αυτή εξαντλείται στα τυπικά του Εκκλησιαστικού βίου, εξασφαλίζοντας το περιτύλιγμα της θρησκευτικότητας και αρνείται την ουσία της κατά Χριστόν ζωής, που είναι ο αγώνας για την κατάκτηση της αγιότητας και της διαρκούς ένωσης με τον Θεό. Η πνευματική αυτή παραλυσία κατατρώγει τις σάρκες του λαού του Θεού, αναδεικνύοντας την αδήριτη ανάγκη επανευαγγελισμού και επαναπροσέγγισης της Ευαγγελικής αλήθειας. Μόνο που, για να θεραπευτούμε από την παραλυσία που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, την Παιδεία, την κοινωνική πραγματικότητα, την πνευματική μας ζωή, δεν αρκούν, απλά, οι διαπιστώσεις. Χρειάζεται η επίκληση της βοήθειας του Χριστού, ο Οποίος είναι Παρών, πονά και ωδινάται από την περιπέτεια του πλάσματός Του, περιμένει την επιθυμία, τον πόθο, την πρόσκληση για να θεραπεύσει την θανατερή νοσηρότητα της εποχής, ρωτώντας διαρκώς «θέλετε; Με θέλετε ανάμεσά σας;»

Μη βιαστούμε να δώσουμε απάντηση. Η θεραπεία χρειάζεται θυσίες, απαιτεί αγώνα με την προσωπική μας νοσηρότητα, που συμβάλει στην ασθένεια της εποχής μας. Και αυτόν τον αγώνα δεν είναι διατεθειμένοι οι άνθρωποι να δώσουν σήμερα, γιατί θα θίξει παγιωμένα συμφέροντα και ανυποχώρητους εγωισμούς. Ο Χριστός έθεσε έναν όρο στον παραλυτικό: μηκέτι αμάρτανε. 

Θέλουμε, λοιπόν, να λυτρωθούμε και να συμβάλλουμε ώστε η παραλυμένη κοινωνία μας να ξανασταθεί στα πόδια της; Δεν έχουμε παρά να συμμορφωθούμε στο θέλημα του Θεού. Μόνο έτσι, με την δική μας συγκατάθεση, θα κατακτήσουμε την προσφερόμενη ίαση και θεραπεία. ΑΜΗΝ!

Αρχιμ. Ε.Ο

Πρόγραμμα Θυρανοιξίων και Ιεράς Πανηγύρεως

Παράκληση για τους διαγωνιζόμενους μαθητές των Πανελλαδικών Εξετάσεων

Την Πέμπτη 16 Μαΐου, παραμονή της έναρξης των πανελλαδικών εξετάσεων, θα τελέσουμε στον Ιερό μας Ναό, παράκληση και ειδική δέηση για τους συμμετέχοντες σε αυτές, ευχόμενη στον Κύριο να χαρίζει στα διαγωνιζόμενα παιδιά μας την εξ' ύψους δύναμη για να φτάσουν με επιτυχία στο τέρμα του αγώνα τους. 

Η τελετή της Αναστάσεως στον Ιερό μας Ναό

Με κάθε λαμπρότητα εορτάστηκε στον Ναό μας, η εορτή της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού. Από νωρίς το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου πλήθος κόσμου προσέρχονταν στον ναό για να συμμετέχει στην πανυχίδα της Αναστάσεως και την Θεία Λειτουργία του Πάσχα. 

Δευτέρα του Πάσχα - Αγίου Γεωργίου μεγαλομάρτυρος

Με την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού, τα πάντα μέσα στην ιστορία του ανθρώπου αλλά και όλης της δημιουργίας αλλάζουν. Και αλλάζουν ριζικά. Τα πάντα λουσμένα μέσα στο ανέσπερο φώς της Αναστάσεως του Σωτήρος αποκτούν και μπαίνουν σε μία νέα διάσταση, αυτή της αθανασίας και πρώτα από όλα ο ίδιος ο άνθρωπος για την σωτηρία του οποίου ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε μέχρι τα τρίσβαθα του Άδη και εκεί με την θεϊκή Του δύναμη, μεταφέρει τον Αδάμ από το σκοτεινό βασίλειο του θανάτου, στον Παράδεισο μετατρέποντας την απόγνωση και απελπισία σε χαρά και αγαλλίαση.

Με την Ανάσταση του Χριστού, όλοι μας πλέον μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι της χαράς του παραδείσου, όχι μόνο στην μετά θάνατο ζωή, αλλά και από αυτόν εδώ τον κόσμο. Αρκεί να δούμε που βρίσκεται αυτή. Το σώμα του Χριστού η Αγία Του Εκκλησία, μέλη τίμια της οποίας είμαστε όλοι μας είναι ο μόνος χώρος στον οποίο μπορούμε πραγματικά να γευτούμε την χαρά της Αναστάσεως. Κάθε Κυριακή, και κάθε φορά που τελείτε η Θεία Λειτουργία και όταν μετέχουμε συνειδητά και με κατάνυξη σε αυτήν τότε συμμετέχουμε στην ίδια με εκείνη θυσία του Γολγοθά αλλά και γευόμαστε την χαρά της Αναστάσεως την οποία πρέπει να κάνουμε βίωμα.

Και πρώτοι από όλοι αυτή την χαρά της Αναστάσεως την γεύτηκαν οι Άγιοι της Εκκλησίας, όπως ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ο οποίος αποτελεί την κορωνίδα των αγίων μαρτύρων. Για αυτό και η Εκκλησία μας τον τιμά πάντα μέσα στην αναστάσιμη περίοδο. Σε ένα από τα τροπάρια του κανόνα του Αγίου ακούμε: Ἰδοὺ σοι καὶ µία τερπνὴ χελιδών, θεοσύλλεκτε λαέ, τὴν τοῦ ἔαρος χάριν, ἀναπληροῖ θαυμαστῶς, ὁ Γεώργιος, καὶ συγχάρητε λοιπόν, τῇ χαρᾷ τούτου πάντες. Και αυτή η χαρά του αγίου στην οποία μας καλεί να συμμετέχουμε ο ιερός υμνωδός είναι αυτή ακριβώς η χαρά της Αναστάσεως, η οποία και του έδινε δύναμη να συνεχίσει τον μαρτυρικό του αγώνα, τον ενδυνάμωνε και τον ενίσχυε μέχρι τέλους. 

Αγαπητοί μου, ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ όταν έβλεπε κάποιον άνθρωπο του έλεγε Χριστός Ανέστη χαρά μου και αυτό όχι τυχαία. Ο μεγάλος αυτός άγιος μέσα από τον ασκητικό του αγώνα κατάφερε να δει το άκτιστο φως της Θείας Δόξης, και να γευτεί έτσι την χαρά της Αναστάσεως και για αυτό απευθύνονταν με αυτά τα λόγια. Εάν δεν πιστέψουμε πραγματικά ότι ο Χριστός Ανέστη, αν δεν γευτούμε την χαρά της Αναστάσεως, όχι μόνο μία φορά τον χρόνο και αυτό για λίγα δευτερόλεπτα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, εάν δεν συμμετέχουμε  στην πνευματική τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας τότε έχουμε χάσει το πραγματικό νόημα της χριστιανικής ζωής. Γιατί η ζωή του χριστιανού μπορεί να είναι αγώνας, να είναι σταυρός τον οποίο, όπως και ο Άγιος Γεώργιος με θάρρος ακολούθησε μέχρι τέλους, αλλά πάντα προσβλέπει στην χαρά της Αναστάσεως για την οποία αξίζει κάθε θυσία.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, στις καρδιές μας

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, στην ζωή μας ακολουθώντας  το ιερό Ευαγγέλιο

Ας παρακαλέσουμε  τον Αναστάντα Κύριο να μας αξιώσει να γευτούμε και εμείς την ανείπωτη χαρά της Αναστάσεως, όπως την γεύτηκε και ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Γεώργιος. Αμήν  

Τα Άγια Πάθη, ο Επιτάφιος Θρήνος και η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου στον Ναό μας

Με την δέουσα κατάνυξη και μέσα στο κλίμα χαρμολύπης των ημερών, τιμήσαμε στην ενορίας μας την κορύφωση του Θείου Δράματος. Εντυπωσιακή υπήρξε η συμμετοχή των πιστών καθ’ όλη την διάρκεια των ημερών αυτών, οι οποίοι με ευλάβεια παρακολούθησαν τις ιερές ακολουθίες. Ιδίως από το βράδυ την Μεγάλης Πέμπτης με την ακολουθία των Αγίων Παθών μέχρι και σήμερα το πρωί όπου και τελέσαμε επί του Ιερού Επιταφίου την Θεία Λειτουργία οι προσέλευση των ενοριτών μας ήταν ιδιαίτερος μεγάλη γεγονός που δείχνει ότι τούτες τις δύσκολες ημέρες τις οποίες βιώνουμε η καταφυγή και μοναδικό στήριγμα είναι ο Χριστός και η Αγία Του Εκκλησία. Την Μεγάλη Παρασκευή το απόγευμα τελέσαμε το τρισάγιο για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας και αμέσως μετά την Ακολουθία του Επιταφίου, την περιφορά του οποίου ακολούθησε πλήθος πιστών με αναμμένα κεριά και υπό τους ήχους της φιλαρμονικής του δήμου Αγίας Βαρβάρας.

Τούτη την ώρα της μεγάλης σιγής, περιμένοντας την Ανάσταση του Κυρίου μας θέλουμε να ευχηθούμε στους προσφιλής ενορίτες μας, αλλά και σε όλους εσάς ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Το Άγιο Φως που πηγάζει εκ του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου να φωτίζει τις ψυχές και τις ζωές μας οδηγώντας τα βήματά μας προς τον Ανάσταντα  Κύριο, ο οποίος έχυσε το αίμα Του επί του Σταυρού και έφτασε μέχρι τον σκοτεινό Άδη, για να σώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του Θανάτου και της Αμαρτίας