Μεσοπεντηκοστή

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου η εκκλησία μας εορτάζει την Μεσοπεντηκοστή. Η ημέρα αυτή αν και δεν αναφέρεται σε κάποιο σημαντικό γεγονός της ζωής του Χριστού, ανήκει στον κύκλο των δεσποτικών εορτών. Μάλιστα αυτή η ημέρα τιμόταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα κατά τα βυζαντινά χρόνια, οπότε και εόρταζε η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. Αν κανείς διαβάσει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως, του πολύπλοκου δηλαδή τυπικού των εορτασμών και εκδηλώσεως της βυζαντινή περίοδο θα δει ότι την ημέρα αυτήν γινόταν πατριαρχική Θεία Λειτουργία με την παρουσία και συμμετοχή του ίδιου του αυτοκράτορα και της αυλής.

Όπως είπαμε παραπάνω αν και η Μεσοπεντηκοστή δεν είχε αναφορά σε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός από την ζωή του Κυρίου, εντούτοις είναι μια εορτή πλούσια θεολογικού περιεχομένου. Βρισκόμαστε ακριβώς στο μέσο της περιόδου που συνδέει δύο μεγάλες εορτές αυτή του Πάσχα και της Πεντηκοστής και οι πατέρες της εκκλησίας μας, βρήκαν την ευκαιρία να μας προβάλουν το πρόσωπο του Χριστού, ο οποίος είναι ο Μεσσίας, «ο μεσίτης και διαλλακτής ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». Αυτό άλλωστε μας αναφέρει και το ευαγγέλιο της ημέρας.

Τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε. ¹⁵ ἐθαύμαζον οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· Πῶς οὗτος γράμματα οἶδε μὴ μεμαθηκώς; ¹⁶ ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με· ¹⁷ ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς, πότερον ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ἢ ἐγὼ ἀπ' ἐμαυτοῦ λαλῶ. ¹⁸ ὁ ἀφ' ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστιν, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν. ¹⁹ οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ τὸν νόμον. τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι; ²⁰ ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπε· Δαιμόνιον ἔχεις· τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι; ²¹ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἓν ἔργον ἐποίησα, καὶ πάντες θαυμάζετε διὰ τοῦτο ²² Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὴν περιτομήν, οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστὶν, ἀλλ' ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον. ²³ εἰ περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν σαββάτῳ, ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμος Μωϋσέως, ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ! ²⁴ μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε. ²⁵ Ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· Οὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι; ²⁶ καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσι. μήποτε ἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Χριστός; ²⁷ ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχηται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν ἐστίν. ²⁸ ἔκραξεν οὖν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγων· Κἀμὲ οἴδατε, καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἔστιν ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε· ²⁹ ἐγὼ οἶδα αὐτόν, ὅτι παρ' αὐτοῦ εἰμι κἀκεῖνός με ἀπέστειλεν. ³⁰ Ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὴν χεῖρα, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.

Στην Υμνολογία της ημέρας εμφανίζεται ο Χριστός, ο οποίος προσφέρει το ύδωρ το ζων και το ακένωτο και θα λέγαμε ότι το θέμα της προσεχής Κυριακής της Σαμαρίτηδος, στην οποία της μιλάει για το νερό από το οποίο όποιος πει δεν πρόκειται ποτέ να διψάσει είναι προέκταση της σημερινής εορτής, η οποία όπως είπαμε παραπάνω τα παλιότερα χρόνια κρατούσε σημαντική θέση στον εορτολογικό κύκλο της εκκλησίας μας.

Ο Χριστός είναι πραγματικά το ύδωρ της ζωής. Όποιος έρθει κοντά του ακούσει τα λόγια Του, εντρυφήσει και κάνει κτήμα την Διδασκαλεία Του και την εφαρμόσει στην ζωή του, τότε δεν πρόκειται ποτέ να αισθανθεί δίψα. Δίψα όχι σωματική, αλλά πνευματική, η οποία πολλές φορές κάνει τον άνθρωπο να νιώθει κουρασμένος πνευματικά και μόνος στην φουρτούνα της ζωής. Ας παρακαλέσουμε και εμείς λοιπόν μαζί με τον ιερό υμνοδό: Ὁ τὸν κρατῆρα ἔχων, τῶν ἀκενώτων δωρεῶν, δός μοι ἀρύσασθαι ὕδωρ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ὅτι συνέχομαι δίψῃ, εὔσπλαγχνε μόνε οἰκτίρμον.