Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα 25 Δεκεμβρίου;

Η 25η Δεκεμβρίου ήταν κατά το νέο τότε, ημερολόγιο η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου. Αυτή την ημέρα οι εθνικοί γιόρταζαν την γενέθλια ημέρα του αήττητου ήλιου, την αύξηση δηλαδή της ημέρας, την νίκη του φωτός κατά του σκότους. Τελικά, στην παγανιστική αυτή εορτή η χριστιανική Εκκλησία αντέταξε την γέννηση του αληθινού φωτός του Χριστού.
Ωστόσο, στα πλαίσια της σύγχρονης έρευνας διατυπώνονται και άλλες απόψεις,  οι οποίες αποτελούν προϊόν μιας διαφορετικής αποτίμησης της ιστορικής πραγματικότητας. Συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι ο καθορισμός του εορτασμού της εορτής των Χριστουγέννων την 25ηΔεκεμβρίου έγινε με εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία και όχι με σκοπό την αντιγραφή παγανιστικών εορτών. Σ’ αυτό συνεπικουρεί, κατά τη γνώμη των υποστηριχτών αυτής της άποψης, το γεγονός ότι η καθιέρωση της εορτής στη Ρώμη έγινε μετά την Α′ Οικουμενική Σύνοδο (335 μ. Χ.), η τελική αποδοχή της μετά τη Γ′ Οικουμενική Σύνοδο, ενώ κατά την εποχή που καθιερώθηκε η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτής της Γέννησης του Χριστού στην Ρώμη δεν υπήρχε αντίστοιχη εορτή του ήλιου. Αυτή, ως απομεινάρι του παρελθόντος, είχε πλέον ατονήσει. Επίσης, δεν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις που να επαληθεύουν την υπόθεση για την τοποθέτηση της 25ης Δεκεμβρίου πολύ πριν το 336, και μάλιστα στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον οποίο όλοι οι παραπάνω θεωρούν εμπνευστή της σύνδεσης του εορτασμού των γενεθλίων του Θεού ήλιου και του Χριστού[21].
Παράλληλα παρουσιάζεται και μια προσπάθεια χρονολόγησης των γεγονότων επί τη βάση της Αγίας Γραφής[22] : Ο Πρόδρομος συνελήφθη στη μήτρα της Ελισάβετ έξι μήνες προ του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου[23]. Πατέρας του Προδρόμου ήταν ο ιερέας Ζαχαρίας, που όταν μπήκε στο ιερό να θυσιάσει είδε τον άγγελο, ο οποίος του ευαγγελίσθηκε την μελλοντική σύλληψη του Προδρόμου[5]. Ο Ζαχαρίας ενδεχομένως – και εδώ τίθενται οι κατηγορηματικές ενστάσεις των σύγχρονων υπομνηματιστών[25] – δεν εισήλθε στα άγια αλλά στα άγια των αγίων του Ναού. Στα άγια των αγίων έμπαινε ο αρχιερεύς μόνο μια φορά το έτος, την εορτή του εξιλασμού που τοποθετείται λίγο πριν την 23η Σεπτεμβρίου. Με βάση αυτή την ημερομηνία οδηγούμαστε και από ένα άλλο δρόμο, στην κατάφαση της 25ης Δεκεμβρίου, ως ημέρα γέννησης του Κυρίου: τέλη Σεπτεμβρίου, σύλληψη του Προδρόμου, τέλη Μαρτίου, αρχή της κύησης της Θεοτόκου, τέλη Δεκεμβρίου, γέννηση του Χριστού. Μια δεύτερη απόδειξη που ενισχύει ακόμα περισσότερο τα παραπάνω, σχετίζεται με την απογραφή, η οποία αναφέρεται στα ευαγγέλια επί Καίσαρος Αυγούστου. Απ’ τους καταλόγους αυτής της απογραφής, που φυλάσσονταν στη Ρώμη, μπορούσαν οι πιστοί να πληροφορηθούν την ακριβή ημέρα της γεννήσεως του Κυρίου.
Η τελική καθιέρωση της εορτής των Χριστουγέννων την 25η Δεκεμβρίου και η αποκοπή του εορτασμού της από την εορτή των Φώτων, κάθε άλλο παρά έβλαψαν την μεγάλη αυτή εορτή. Έτσι, με το πέρασμα των αιώνων αποτέλεσε το κέντρο των ακινήτων εορτών, όχι μόνο γιατί είναι προϋπόθεση για τις άλλες εορτές αλλά και γιατί προάγει βαθύτατα μηνύματα και συμβολισμούς θεολογικά φορτισμένους. Η μείωση, λοιπόν, της επιφάνειας της σε συνδυασμό με το βαθύτατο θεολογικό περιεχόμενο της, έδωσαν το έναυσμα στους μεν ποιητές ευχών και ύμνων να συνθέσουν καταπληκτικά έργα που λαμπρύνουν την υμνογραφία της εορτής, στους δε υπομνηματιστές της την δυνατότητα να καταγράψουν τους ποικίλους συμβολισμούς της και τις λυτρωτικές συνέπειες της στη ζωή της Εκκλησίας. Ένα από τα μέσα της θεολογικής αυτής καταγραφής υπήρξαν και οι καταπληκτικές ομιλίες και Λόγοι των Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων, που πραγματικά πλουτίζουν την εκκλησιαστική γραμματολογία και δίνουν αφορμή για βαθύτερους προβληματισμούς. Στη μελέτη αυτή θα στηριχτούμε στις ομιλίες των Πατέρων της Εκκλησίας στην εορτή των  Χριστουγέννων κατά τον 4ο και 5ο αι. μ.Χ.
Η περίοδος αυτή αποτέλεσε δίκαια έναν σταθμό στην ιστορία της Εκκλησίας. Η παύση των διωγμών σε συνδυασμό με την αναγνώριση της χριστιανικής θρησκείας ως επίσημης θρησκείας του Βυζαντινού κράτους, δημιούργησε νέα δεδομένα : Τα προκληθέντα, κατά τους διωγμούς, μαρτύρια, αποτέλεσαν την βάση για την θέσπιση νέων εορτών, οπότε η ανάπτυξη αυτή του εορτολογίου και της λατρείας είχε και τις ανάλογες επιπτώσεις στο κήρυγμα, και άρα και στο κήρυγμα των Χριστουγέννων[26]. Από την άλλη πλευρά οι διάκονοι του κηρύγματος, κατά την εποχή αυτή, είχαν σπουδάσει σε διάφορες φημισμένες ρητορικές σχολές ή είχαν ασκήσει ενδεχομένως το επάγγελμα του δικηγόρου, οπότε προσέδωσαν και ανάλογη μορφή στο κήρυγμά τους. Έτσι, δίκαια μιλάμε για τους χρυσούς αιώνες του Χριστιανικού κηρύγματος.
Οι μεγάλοι Καππαδόκες Βασίλειος ο Καισαρείας, Γρηγόριος ο Νύσσης και Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο κορυφαίος εκκλησιαστικός ρήτορας όλων των εποχών Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο βαθύς Θεολόγος και δόκιμος ερμηνευτής Κύριλλος Αλεξανδρείας αλλά και οι Αμφιλόχιος Ικονίου, Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως, Θεόδοτος Αγκύρας και Παύλος Εμέσης, επιδόθηκαν σε ωραιότατες Ομιλίες και Λόγους στην εορτή των Χριστουγέννων και συνέβαλαν αποφασιστικά στην άνθηση του κηρύγματος κατά την περίοδο αυτήν.
Σε όλα τα παραπάνω κείμενα, που θα επικαλεστούμε στη συνέχεια της μελέτης μας, απηχείται η λαχτάρα των Πατέρων να διατρανώσουν αμετάκλητα και κατηγορηματικά την πλέον αδιαμφισβήτητη αλήθεια της ορθόδοξης θεολογίας και Πνευματικότητας : Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι « ὁ κατά δόκησιν » ενανθρωπήσας Θεός των Μονοφυσιτών, ή ο « θεωθείς ἄνθρωπος » του Αρείου και του Νεστορίου, ούτε ο «θεωρητικός ή εμπειρικός ή ιστορικός ή όποιος άλλος » Χριστός των φιλοσοφικών σχολών. Είναι ο Χριστός της αρχαιοπαράδοτης πίστης της Εκκλησίας. Είναι η υπερφυής ένωση του θείου και του ανθρώπινου στο πρόσωπο του Θεού Λόγου. Έτσι, λοιπόν, θεωρούμενη η ενσάρκωσή Του είναι η οριστική και τελειωτική συνάντηση του αιωνίου και εγχρόνου, του μεταφυσικού και ιστορικού, του απόλυτου και πεπερασμένου, η οριστική και τελειωτική αποκάλυψη του Θεού. [27]
[20] Φουντούλης, Ι. 1971. Λογική λατρεία. Προεόρτια των Χριστουγέννων. Θεσσαλονίκη: Πατερικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, σ. 330.
[21] http://www.impantokratoros.gr/xristoygenna-logokloph.el.aspx.
[22] Η προσπάθεια αυτή στηρίχθηκε ως επί το πλείστον στην ομιλία του αγίου ΙωάννηΧρυσοστόμου «Εἰς τὴν γενέθλιον ἡμέραν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ », PG 49, 351. Στην ομιλία αυτή ο Χρυσόστομος επικαλείται τρία επιχειρήματα για να αποδείξει ότι αυτός είναι ο καιρός της γεννήσεως του Κυρίου. Βλ. σχ. http://www.impantokratoros.gr/25-december.el.aspx.
[23] Λκ. α΄, 26.
[24] Λκ. α΄, 9 – 11.
[25] Σήμερα επικρατεί η άποψη πως ο Ζαχαρίας δεν εισήλθε στα άγια των αγίων, αλλά στα άγια, προ του καταπετάσματος που χώριζε αυτά από τα άγια των αγίων. Εκεί εισήλθε για να θυμιάσει, εκτελώντας έτσι τα ιερατικά του καθήκοντα. Βλ. Τρεμπέλας, Π. 1995. Υπόμνημα στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Αθήνα : ο Σωτήρ, σ. 38.
[26] Κούκουρα, Δ. 2011. Μεταδίδοντας το μήνυμα. Θεολογία. 2 : 211.
[27] Επισκ. Φιλαδελφείας Αιμιλιανού. 1943. Αποκάλυψις Θεού. Ορθοδοξία, σσ. 246 – 251.
Αθανάσιος Κολιοφούτης, Δρ. Θεολογίας – Εκπαιδευτικός

Μία ωφέλιμη διήγηση για την απλότητα της καρδιάς

Ένας από τους Άγιους Πατέρες διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία, την οποία άκουσε στης έρημο της Θηβαϊδος.

Συνέβηκε κάποτε καὶ πέρασε ἀπὸ τὴν ἔρημο ἕνας μεγάλος πνευματικὸς καὶ στὴν ἀρετὴ περιβόητος. Τότε πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Πατέρες ἔτρεχαν καὶ ἐξομολογοῦντο σ’αὐτόν, μεταξύ τους δὲ πῆγε καὶ ἕνας ἁπλὸς καὶ ἄκακος ἄνθρωπος βοσκὸς στὸ ἐπάγγελμα, ποὺ δὲν ἤξερε τί θὰ πεῖ ἁμαρτία μόνη του δὲ ἐπιθυμία ἦταν πὼς νὰ κερδίσει τὸ παράδεισο. Ὁ πνευματικὸς τότε τοῦ εἶπε νὰ κρατεῖ τὸν ἴσιο δρόμο καὶ θὰ φθάσει στὸ παράδεισο. Ἄκακος ὅπως ἦταν ἑρμήνευσε κατὰ γράμμα τὰ λόγια τοῦ πνευματικοῦ καὶ περπατώντας τρεῖς μέρες ἔφτασε σ’ ἕνα μοναστήρι καὶ είπε στὸν ἡγούμενο τὸν πόθο του. Ἀπὸ τὰ λόγια του ὁ ἡγούμενος ἐννόησε τὴν ἁπλότητα καὶ ἀκεραιότητά του, τὸν δέχτηκε στὸ μοναστήρι καὶ ἀφοῦ τὸν ἔκαμε μοναχὸ τὸν ἔβαλε νὰ «φιλοκαλὴ» τὴν Ἐκκλησίαν, δηλαδὴ τὸν ἔκαμε νεωκόρο.
Μιὰ μέρα ὅταν τὸν ἐπεσκέφτηκε ὁ Ἡγούμενος καὶ τὸν νουθετοῦσε τὰ ἀναγκαῖα γιὰ τὴ σωτηρία του, πῆρε καὶ αὐτὸς θάρρος καὶ τὸν ρώτησε ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ εἶναι κρεμασμένος πάνω ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσιο καὶ εἶναι συνέχεια νηστικὸς καὶ διψασμένος, μὴ γνωρίζωντας ὅτι εἶναι ὁ Δεσπότης Χριστός. Ἀστεϊζόμενος τότε ὁ Ἡγούμενος τοῦ εἶπε πὼς αὐτὸς ἦταν νεωκόρος πρωτύτερα καὶ ἐπειδὴ ἀμελοῦσε τὸ «διακόνημά» του (ὑπηρεσία) τὸν ἐτιμώρησε νὰ κρέμεται ἐπάνω στὸ σταυρό. Ὁ ἁπλὸς τότε δὲν εἶπε τίποτε, τὸ βράδυ ὅμως σὰν πῆρε τὸ φαγητό του, ἀφοῦ ἔκλεισε την πόρτα τῆς Ἐκκλησίας ἄρχισε νὰ παρακαλεῖ τὸν κρεμασμένο νὰ κατεβῆ νὰ φᾶνε μαζί. Ἔβαζε μάλιστα μάρτυρα τὸν Θεὸ πὼς ἂν δὲν κατέβει οὔτε αὐτὸς τρώει. Τότε ὁ πράος καὶ ταπεινὸς Κύριος αὐτὸς ποὺ κάθεται στὶς καρδιὲς τῶν πραέων τοῦ ἀπάντησε πὼς φοβᾶται νὰ κατέβει μήπως τὸ μάθει ὁ Ἡγούμενος καὶ τὸν τιμωρήσει. Ὁ ἁπλὸς ὅμως καὶ πάλι ἐπέμενε καὶ τότε τοῦ φάνηκε πὼς κατέβηκε καὶ ἔτρωγαν καὶ συνομιλοῦσαν μαζί. Αὐτὸ συνέβαινε κάθε βράδυ (ὢ τῆς πολλῆς σου φιλανθρωπίας Χριστὲ) καὶ ἐνῶ οἱ ἄλλοι μοναχοὶ ἄκουαν ὁμιλίες στὸ ναό, ὅταν ἔμπαιναν μέσα ἔβλεπαν μόνο τὸν ἁπλὸ ποὺ τοὺς βεβαίωνε πὼς ἦταν μόνος. Τότε ἔβαλαν ἕνα μοναχὸ πολὺ ἀγαπητὸ στὸ νεωκόρο ὁ ὁποῖος κατώρθωσε καὶ ἔμαθε ἀπὸ τὸν ἁπλὸ πὼς κάθε βράδυ κατεβαίνει ὁ φαινόμενος κατάδικος καὶ συντρώγουν καὶ τοῦ ὑπόσχεται πὼς γι’αὐτὸ του τὸ δεῖπνο, θὰ τὸν φιλεύση πλουσιοπάροχα στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα Του. Ὅταν ἔμαθε ὁ ἡγούμενος αὐτά, κάλεσε τὸν ἁπλὸ καὶ ἀφοῦ τὸν ἔπεισε νὰ τοῦ πεῖ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, τότε τοῦ εἶπε τὸ ἑπόμενο βράδυ νὰ παρακαλέσει τὸν φαινόμενο καὶ γιὰ τὸν ἡγούμενο καὶ νὰ τὸν φιλεύση καὶ αὐτὸν στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα Του. Πράγματι ὁ ἁπλὸς παρακάλεσε τὸ ἑπόμενο βράδυ γιὰ τὸν ἡγούμενο ἀλλὰ πῆρε ἀπάντηση πὼς αὐτὸ δὲν γίνεται καὶ ἔτσι νὰ μὴν τὸν ἐνοχλεῖ γιατί ὁ ἡγούμενος δὲν εἶναι ἄξιος οὔτε γιὰ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπ’ἐκεῖνο τὸ τραπέζι. Σὰν ἄκουσε τὸ πρωὶ ὁ ἡγούμενος τὴν ἀπόφαση λυπήθηκε ἄμετρα, ἐλπίζοντας ὅμως στὸ ἔλεος καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μὲ κλάματα παρακαλοῦσε τὸν ἁπλὸ νὰ ἐπιμένει καὶ νὰ βιάζει τὸν ἀβίαστο νὰ τὸν δεχθεῖ καὶ αὐτὸν στὸ οὐράνιο τραπέζι. Ὁ ἁπλὸς συνέχισε νὰ παρακαλεῖ τὸ ἑπόμενο βράδυ τὸ Δεσπότη Χριστὸ ἀλλὰ ὁ Κύριος τοῦ εἶπε νὰ μὴν ἐπιμένει γιατί δὲν γίνεται. Τότε ἡ ἄπλαστη ἐκείνη ψυχὴ ἀποκρίνεται καὶ τοῦ λέγει: «καλῶς λέγεις ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος ὁ Ἡγούμενος διὰ τὴν ἄνωθεν τράπεζα, ἀλλὰ διὰ τὸ ψωμὶ ὅπου μᾶς ἔθρεφε τόσας ἡμέρας, ὅπου ἂν ἔλειπεν θὰ ἀπεθάναμεν ἀπὸ τὴν πεῖναν, καν διὰ ταύτην τὴν καλωσύνην του δὲν τὸν δέχεσαι;» Καὶ ὁ Δεσπότης Χριστὸς «ἃς εἶναι εἶπε διὰ τὴν ἀγάπη σου, καὶ μόνον διὰ νὰ μὴ σὲ λυπήσω, ἐπειδὴ καὶ τόσην ἀγάπη καὶ φροντίδα ἔχεις καὶ μεριμνᾶς πολὺ διὰ τὸν πλησίον σου, εἰπὲ του λοιπὸν νὰ διορθωθῆ καλῶς καὶ μετὰ ὀκτὼ ἡμέρας νὰ ἔλθητε ἀμφότεροι εἰς τὴν ἠτοιμασμένη χαράν.»
Ἀφοῦ ἔμαθε αὐτὰ ὁ Ἡγούμενος χάρηκε, ἔκαμε τὴν πρέπουσα μετάνοια καὶ ἀφοῦ κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἀρρώστησε λίγο καὶ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸ Θεὸ μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ μέρες. Ὁ δὲ ἁπλὸς ἐκεῖ ποὺ συνομιλοῦσε κατὰ τὴ συνήθεια μὲ τὸν ἀγαπημένο τοῦ Δεσπότη πέταξε ἡ μακαρία του ψυχὴ καὶ μετέβησαν καὶ οἱ δύο σ’ἐκείνη τὴν εὐτυχισμένη καὶ ἀτελεύτητη ζωή, τὴν ὁποία εἴθε καὶ ἐμεῖς «χάριτι Θεοῦ» νὰ ἀπολαύσουμε. Ἀμήν.

Το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου στο Ναό μας

Σήμερα το Ιερό Ευχέλαιο τελείται στις εκκλησίες, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, το κάνουν στα σπίτια τους.
Η πρώτη καταγραφή της σημασίας του ευχέλαιου, βρίσκεται σε μια επιστολή του Ιακώβου του Αλδεφόθεου. «Ασθενεί τις εν υμίν; Προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας και προσευξάσθωσαν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι αυτού. Και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγερεί αυτόν ο Κύριος, καν αμαρτίας η πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ» (επιστολή Ιακώβου ε΄ 14-15).
Δηλαδή: «Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο. Ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες θα του τις συγχωρήσει».
Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγιογραφικό χωρίο σκοπός του ιερού μυστηρίου του Ευχελαίου είναι πρωταρχικά η ίαση της σωματικής νόσου.
Το Μυστήριο φυσικά, δεν είναι μια πράξη μαγική. Εκείνο που απαιτείται είναι η πίστη.
Κανονικά η τέλεση του μυστηρίου γίνεται από επτά Ιερείς, όσα και τα ευαγγελικά αναγνώσματα αλλά και οι ευχές που διαβάζονται.
Το Ιερό Ευχέλαιο τελείται για τη ψυχή και το σώμα κάθε ανθρώπου που ασθενεί. Σε ασθενείς που, εξ αιτίας σοβαρότατης ασθένειας, είναι ανίκανοι να εκφράσουν και να ομολογήσουν τις αμαρτίες τους στον Ιερέα-Πνευματικό, είναι αποδεκτό ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες με το Μυστήριο του Ευχελαίου.
Δομή του Μυστηρίου
• Ευχές για τον Αγιασμό του Ελαίου
• Ανάγνωση 7 Αποστολικών περικοπών
• Ανάγνωση 7 Ευαγγελικών περικοπών
• Ευχές για τους πιστούς
• Επάλειψη των πιστών με αγιασμένο έλαιο –το οποίο συμβολίζει την αγαθότητα του Θεού- στο μέτωπο και στα χέρια
Τι χρειάζεται για την τέλεση του Μυστηρίου:
Πρώτα να συνεννοηθείτε με τον Ιερέα της ενορίας σας.
Την ημέρα εκείνη πρέπει, σε ένα τραπέζι του σπιτιού, να υπάρχουν:
• Μια εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας
• Ένα πιάτο με αλεύρι (με το οποίο αργότερα θα κάνουμε πρόσφορο) ή ένα πρόσφορο που θα δώσουμε στην Εκκλησία για να προσκομιστεί
• Θυμιατό στο οποίο θα καίει λιβάνι
• Επτά κεριά πάνω στο πρόσφορο ή στο αλεύρι τα οποία ανάβει ένα–ένα ο ιερέας σε κάθε ευαγγελική περικοπή
• Ένα αναμμένο καντήλι ή ποτήρι με λάδι και αναμμένο φυτίλι
• Ξυλάκια με βαμβάκι για επίχριση
• Ένα χαρτί με τα ονόματα της οικογένειάς μας και όσων παραβρίσκονται στο Ευχέλαιο, που θα μνημονεύσει ο Ιερέας κατά τη διάρκεια του ιερού Μυστηρίου.
Μετά το τέλος του Ευχέλαιου, ο Ιερέας βουτάει το βαμβάκι στο λάδι και χρίει όσους βρίσκονται εκεί, στο πρόσωπο και τα χέρια. Κάποιοι μάλιστα κρατάνε μαζί τους αυτό το βαμβάκι, ως φυλαχτό.

Χθες,ημέρα Τρίτη αφού τελέσθηκε η Ιερά Παράκλησις  στο Παρεκκλήσιον του Ιερού Ναού μας το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό,τελέσθηκε το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου.Πιστοί απο την περιοχή της Αγίας Βαρβάρας αλλά και από αλλες περιοχές προσήλθαν για να επιχριστούν στο τέλος του Μυστηρίου από τους ιερείς του Ναού μας.

Εθελοντική Αιμοδοσία στο Ναό μας

Εθελοντική Αιμοδοσία στο Ναό μας

Η αιμοδοσία δεν είναι σωτήρια μόνο για όποιον χρειάζεται αίμα, αλλά μπορεί να ωφελήσει σημαντικά και την υγεία του αιμοδότη, σύμφωνα με νέα ευρήματα. Όπως αποκαλύπτουν ολοένα περισσότερες μελέτες, η δωρεά αίματος μειώνει τον κίνδυνο εμφράγματος και καρκίνου, ενώ ο αιμοδότης καίει 650 θερμίδες για κάθε 568 ml αίματος που δίνει. Οι ειδικοί αποδίδουν τα οφέλη της στην ελάττωση των υψηλών επιπέδων σιδήρου που είθισται να έχουν οι αιμοδότες.
Ο σίδηρος επηρεάζει την πηκτικότητα του αίματος – και όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδά του, τόσο πιο «πηχτό» είναι το αίμα. Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα σιδήρου μπορεί να επιταχύνουν την οξίδωση της χοληστερόλης, η οποία επηρεάζει την πυκνότητα του αίματος και δημιουργεί αυξανόμενη τριβή καθώς διέρχεται από τα αιμοφόρα αγγεία. Η τριβή προκαλεί φθορές στα εσωτερικά τοιχώματα των αρτηριών και μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη καρδιαγγειακής νόσου.
Επειδή, λοιπόν, η δωρεά αίματος αφαιρεί αρκετό σίδηρο, μπορεί να ασκεί,προστατευτική δράση όταν γίνεται συστηματικά, διότι «αραιώνει» το αίμα.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας» (JAMA), τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά είναι λιγότερα στους αιμοδότες ηλικίας 43 έως 61 ετών, οι οποίοι δίνουν αίμα δύο φορές τον χρόνο.
Μελέτη σε 2.682 άνδρες από τη Φινλανδία έδειξε πως όσοι ήταν αιμοδότες διέτρεχαν κατά 88% μικρότερο κίνδυνο εμφράγματος σε σύγκριση με όσους δεν ήταν. Παρομοίως, μελέτη που δημοσιεύθηκε στην αμερικανική «Επιθεώρηση του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου» (JNCI) συσχέτισε τον αυξημένο σίδηρο με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου – ίσως επειδή ο πολύς σίδηρος αυξάνει τις βλάβες από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου στον οργανισμό. Η αιμοδοσία δύο φορές τον χρόνο, όμως, μειώνει τη συχνότητα και τη θνησιμότητα από καρκίνο, σύμφωνα με μίαν άλλη μελέτη, που διεξήχθη σε 1.200 εθελοντές και διήρκεσε 4,5 χρόνια.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, εξάλλου, ανακάλυψαν ότι με κάθε αιμοδοσία ο οργανισμός καίει 650 θερμίδες κατά τη διαδικασία αναπλήρωσης του αίματος. Ο όγκος του αίματος αναπληρώνεται μέσα σε 48 ώρες από την αιμοδοσία, ενώ τα ερυθρά αιμοσφαίρια αναπληρώνονται μέσα σε τέσσερις έως έξι εβδομάδες. Ωστόσο, όλες οι μελέτες συνηγορούν ότι κάποιος πρέπει να είναι συστηματικός αιμοδότης για να αποκομίζει αυτά τα οφέλη.
Είδη αιμοδοσίας
Η αιμοδοσία είναι η μία απολύτως ασφαλής διαδικασία, κατά την οποία προσφέρει κάποιος είτε ολικό αίμα είτε συγκεκριμένα συστατικά του, για να χορηγηθούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.
* Ολικό αίμα. Το αίμα που συλλέγεται σε ασκό είναι το ολικό αίμα, το οποίο περιέχει όλα τα συστατικά του (πλάσμα, ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια). Ένας υγιής άνθρωπος μπορεί να δίνει με ασφάλεια ολικό αίμα 2-4 φορές τον χρόνο.
* Αιμοπετάλια ή πλάσμα. Ένας αιμοδότης μπορεί να προσφέρει και συγκεκριμένα συστατικά του αίματός του, τα οποία διαχωρίζονται με αυτόματο τρόπο την ώρα της αιμοδοσίας. Συνήθως είναι αιμοπετάλια ή πλάσμα. Η δωρεά πλάσματος μπορεί να γίνεται μέχρι 15 φορές τον χρόνο, ενώ η δωρεά αιμοπεταλίων έως 24 φορές τον χρόνο, διότι η πλήρης αναπλήρωση αυτών των συστατικών από τον οργανισμό γίνεται πάρα πολύ γρήγορα.
Οφέλη συνοπτικά
* Έγκαιρη διάγνωση τυχόν προβλημάτων και λοιμώξεων, αφού κάθε φορά που δίνει ένας άνθρωπος αίμα, υποβάλλεται και σε ένα μίνι τσεκ απ
* Πρόληψη χρονίων παθήσεων. Μελέτες έχουν δείξει ότι η τακτική (τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο) αιμοδοσία μειώνει μακροπρόθεσμα τις πιθανότητες εκδηλώσεως καρδιοπάθειας, υπέρτασης, ορισμένων μορφών καρκίνου, σακχαρώδη διαβήτη, υπερχοληστερολαιμίας (αυξημένη χοληστερίνη στο αίμα) και εμβολικών επεισοδίων (λ.χ. εγκεφαλικό)
* Ψυχοκοινωνικά οφέλη (αυτοπραγμάτωση, αυτοεκτίμηση, ατομική καταξίωση, κοινωνική συμμετοχή, κοινωνική αναγνώριση, αίσθηση ατομικής και οικογενειακής προστασίας).

Αριθμοί
650.000 μονάδες αίματος οι ετήσιες ανάγκες της Ελλάδας
18-65 ετών και υγιείς οι άντρες και οι γυναίκες που μπορούν να είναι αιμοδότες
10-12 λεπτά η διάρκεια της αιμοδοσίας
2-4 φορές τον χρόνο μπορεί να δίνει αίμα κάθε αιμοδότης
450 ml αίματος λαμβάνονται σε κάθε δωρεά ολικού αίματος
7 λίτρα ο συνολικός όγκος αίματος του σώματος
12 εβδομάδες πρέπει να περιμένουν οι άντρες για να ξαναδώσουν αίμα
16 εβδομάδες πρέπει να περιμένουν οι γυναίκες για να ξαναδώσουν αίμα
Κατανομή ομάδων αίματος στον γενικό πληθυσμό
47% έχουν ομάδα Ο
42% έχουν ομάδα Α
8% έχουν ομάδα Β
3% έχουν ομάδα ΑΒ
85% έχουν ρέζους θετικό (Rh+)
15% έχουν ρέζους αρνητικό (Rh-)
Χρόνος πλήρους αναπλήρωσης μετά την αιμοδοσία
10 λεπτά για τον όγκο του αίματος
24 ώρες για το πλάσμα
72 ώρες για τα αιμοπετάλια
2-4 εβδομάδες για τα ερυθρά αιμοσφαίρια

Εντυπωσιακή ήταν η προσέλευση των αιμοδοτών μας την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου,ημέρα εθελοντικής αιμοδοσίας που διοργάνωσε ο Ιερός Ναός μας σε συνεργασία με τον Δήμο Αγίας Βαρβάρας από τις 10 το πρωί έως 2 το μεσημέρι στο παρεκκλήσιο του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκοπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας,του Ιερού Ναού μας.