ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ: «Ευλογημένος ο Ερχόμενος»

Μετά την Ανάσταση του Λαζάρου ο Κύριος είναι έτοιμος να εισέλθει για τελευταία φορά στην πόλη των Ιεροσολύμων στην οποία και μεταβαίνει για να ολοκληρώσει το έργο Του, ξέροντας ότι ολόκληρη σχεδόν η θρησκευτική ηγεσία είναι εναντίον Του. Ο Κύριος στέλνει τους μαθητές Του να του φέρουν ένα πουλάρι και πάνω σε αυτό οδεύει για την Αγία Πόλη. Και εκεί το πλήθος το οποίο ήδη είχε μάθει για την Έγερση του Λαζάρου τον υποδέχεται με έναν πρωτόγνωρο και ενθουσιώδη τρόπο όμοιο του οποίου ποτέ δεν είχε συμβεί. Τα πλήθη ήταν πλέων πεπεισμένα ότι  ο Ιησούς είναι ο αναμενόμενος για αυτούς Μεσσίας. Αυτός που θα ερχόταν για να αποτινάξει από επάνω τους την Ρωμαϊκή κυριαρχία, που θα εγκαθίδρυε ξανά το βασίλειο του Δαβίδ και θα μεριμνούσε για τις βιοτικές ανάγκες του λαού του. για αυτό και το πλήθος λαμβάνει τα Βάϊα των φοινίκων και τρέχει να τον προϋπαντήσει.

Και εισέρχεται ο Μεσσίας στα Ιεροσόλυμα, όχι σαν κοινωνικός επαναστάτης, όχι ως κοσμικός βασιλιάς επάνω σε μεγαλοπρεπές άρμα, άλλα ταπεινός, πράος και ειρηνικός, πάνω στο μικρό γαϊδουράκι για να εκπληρωθούν έτσι και οι λόγοι του προφήτη Ζαχαρία. Για να δείξει ότι είναι διαφορετικός από αυτόν που περίμεναν οι εβραίοι. Ότι ήρθε όχι για να καθίσει πάνω σε θρόνο, αλλά να προσηλωθεί επάνω στον Σταυρό και να συντρίψει όχι έναν ορατό εχθρό, αλλά τον αόρατο, τον διάβολο και με το πανάγιο Αίμα Του να ελευθερώσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος από την σκλαβιά της αμαρτίας.

Εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ο Κύριος και βρίσκεται μπροστά σε ένα πλήθος το οποίο είναι γεμάτο με αισθήματα θρησκευτικής εξάρσεως. Και ο Χριστός κλαίει με λυγμούς, όχι από συγκίνηση για αυτήν την θερμή υποδοχή, άλλωστε ξέρει ότι αυτή είναι πρόσκαιρη και σε λίγο το ίδιο πλήθος θα το χλευάζει και θα ζητάει ενώπιον του Πιλάτου την θανατική του καταδίκη επάνω στον Σταυρό. Κλαίει για αυτόν τον ταλαίπωρο λαό και αυτήν την πόλη η οποία σε λίγο δεν θα υπάρχει πληρώνοντας το τίμημα της αμαρτίας τους.

Κλαίει όμως ο Χριστός και για κάθε ανθρώπινη ψυχή η οποία απαρνείται την θεϊκή προστασία Του και γίνεται δούλη των παθών. Που απαρνείται την θεϊκή αγκαλιά Του για τις ηδονές του κόσμου. Που ζει και περιπλανάτε στον κόσμο τούτο χωρίς ελπίδα, χωρίς μετάνοια. Για αυτό αδελφοί μου και εμείς σήμερα ας υποδεχτούμε τον βασιλέα της Δόξης προσφέροντας στον Κύριο την μετάνοια μας και την ευγνωμοσύνη μας για την απέραντη αγάπη Του προς εμάς, η οποία τον οδηγεί στον δρόμο του Γολγοθά. Κρατώντας και εμείς τα βάγια σήμερα ας δώσουμε μία υπόσχεση στον Χριστό μας, λέγοντάς Του Κύριε, βοήθησέ μας να βρισκόμαστε κοντά σου, να έχουμε την δικιά Σου κραταιά προστασία. Προστάτεψέ μας από την αχαριστία, αυτήν που σε λίγο θα δείξει ο όχλος των Ιεροσολύμων. Αξίωσέ μας τούτα τα κλαδιά των φοινίκων τα οποία και εμείς κρατάμε σήμερα να γίνουν πραγματικά σύμβολά νίκης. Νίκης μας στον αγώνα κατά της αμαρτίας. Αμήν.