Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή»

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

«Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή»

 

Ενώπιον ενός μεγάλου θαύματος βρισκόμαστε σήμερα. Ο τεταρταίος Λάζαρος γυρίζει από τον κόσμο των νεκρών με μία προσταγή του Κυρίου. Άφωνοι ακούνε οι παραβρισκόμενοι τα πρωτάκουστα λόγια του Χριστού για την ζωή και τον θάνατο. Χαρά, αγαλλίαση και ενθουσιασμός γεμίζουν οι φίλοι του Ιησού και του Λαζάρου. Αλλά παράλληλα μίσος και φονικές διαθέσεις κατακλύζουν τις ψυχές των θρησκευτικών ηγετών του ιουδαϊκού λαού και των οπαδών τους.

Η Ανάσταση του Λαζάρου φανερώνει με έναν εντυπωσιακό τρόπο την δύναμη και εξουσία του Ιησού επάνω στην ζωή και τον θάνατο, ενώ τα λόγια Του αιώνια παρακαταθήκη για το πώς θα πρέπει ο άνθρωπος να  αντιμετωπίζει τον θάνατο.

Έρχεται ο Κύριος μαζί με τους μαθητές Του στην Βηθανία και εκεί λίγο έξω από αυτήν, συναντάτε με την Μάρθα, αδελφή του Λαζάρου, ο οποίος ήδη είχε κλείσει τέσσερις ημέρες στον τάφο. Η Μάρθα με μάτια κλαμένα, με παράπονο απευθύνεται προς τν Κύριο λέγοντάς του: «Κύριε αν ήσουν εδώ ο αδελφός μου δεν θα πέθαινε, ξέρω όμως πως και τώρα, ότι και αν ζητήσεις από τον Θεό, ο Θεός θα σου το δώσει». Και τότε ο Χριστός την διαβεβαιώνει ότι ο αδελφός της θα αναστηθεί. Η Μάρθα όμως παρερμηνεύοντας τα λόγια αυτά του λέει ότι αυτό θα γίνει κατά την έσχατη ημέρα. Και τότε είναι ο Κύριος που της αποκαλύπτει ότι Αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή.

Οι λόγοι αυτοί του Κυρίου, κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια η οποία είναι ότι όποιος πιστεύει στον Ιησού, τον αποδέχεται και ζει σύμφωνα με τους νόμους Του, αυτός έχει την σιγουριά και αναμένει να είναι ενωμένος μαζί Του τόσο στην εδώ ζωή όσο και πέρα του τάφου.

Και όσα είπε ο Ιησούς στην Μάρθα έρχεται να τα επιβεβαιώσει έμπρακτα μπροστά στον τάφο του Λαζάρου. Εκεί αφού προσευχήθηκε, όχι παρακαλώντας, αλλά ευχαριστώντας τον Θεό – Πατέρα, καλεί τον Λάζαρο να εξέλθει από τον τάφο. Και το θαύμα γίνεται. Ο τέσσερις ημέρες νεκρός Λάζαρος εμφανίζεται έτσι σαβανωμένος στο πλήθος που έκπληκτος κοιτάει όλα αυτά που συμβαίνουν μπροστά του.

Και άλλες φορές αγαπητοί μου συναντάμε τον Κύριο να ανασταίνει νεκρούς, όπως την κόρη του Ιάρειου και τον γιό της χήρας της Ναΐν . Όμως η εκ νεκρών έγερση του Λαζάρου ξεπερνά αυτές για δύο λόγους. Ο πρώτος γιατί αυτή αποτελεί το προανάκρουσμα της Αναστάσεως του Κυρίου, την οποία θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες και ο δεύτερος διότι ποτέ ξανά νεκρός τεσσάρων ημερών, που σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται στην διαδικασία της αποσύνθεσης, δεν είχε γυρίσει ξανά στην ζωή σαν να κοιμόταν.

Όποιος αγαπητοί μου δέχεται τον Χριστό και τον ακολουθεί πιστά τότε δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται τον θάνατο, διότι την τελευταία λέξη στην ζωή δεν την έχει αυτός. Η εκ νεκρών έγερσις του Λαζάρου, την οποία εορτάζουμε σήμερα αποτελεί γεγονός ελπίδας για κάθε άνθρωπο. Όσα ειπώθηκαν και συντελέστηκαν κατ’ αυτή την ημέρα θα γίνουν πλήρως κατανοητά με την Ανάσταση του Κυρίου, ο οποίος και καταλύει τον το κράτος έχοντα του θανάτου, δηλαδή τον διάβολο. Ο θάνατος μετά την Ανάσταση του Χριστού πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι το τέρμα και ότι τίποτε δεν χάνεται. Είναι ένας ύπνος ο οποίος και θα τελειώσει την έσχατη ημέρα της Δευτέρα Παρουσίας οπότε και ζωντανοί και κεκοιμημένοι θα συναντηθούμε ενώπιον του θρόνου του Κυρίου.

Για αυτό αδελφοί μου σήμερα εορτή της εγέρσεως του Λαζάρου ας πάρουμε αφορμή ώστε να προσεγγίσουμε τον θάνατο με έναν διαφορετικό τρόπο. Χωρίς να απελπιζόμαστε, χωρίς να θρηνούμε σαν να μην υπάρχει συνέχεια μετά από αυτόν. Άλλωστε πρέπει να γνωρίζουμε ότι εάν τε ζώμεν, εάν τε αποθνήσκομεν του Κυρίου έσμεν (Ρωμ 4,8)