Η Μεταστροφή του Ζακχαίου

   

Την εποχή του Χριστού, η Ρωμαϊκή κυριαρχία είχε επιβληθεί και στην περιοχή της Ιουδαίας. Οι ρωμαίοι κατακτητές είχαν επιβάλει στους λαούς που είχαν κατακτήσει βαριά και σκληρή φορολογία, την οποία εισέπραταν ιδικοί εξουσιοδοτημένοι υπάλληλοι. Αυτή την εργασία έκανε και ο Ζακχαίος. Ήταν τελώνης, δηλαδή θα λέγαμε σήμερα διευθυντής οικονομικής υπηρεσίας. Προπλήρωνε την φορολογία των κατοίκων της περιοχής και μετά τα έπαιρνε πίσω διπλά και τρίδιπλά. Επιφανές πρόσωπο, αλλά ιδιαίτερα μισητό για την εργασία του στους συμπατριώτες του.

Και όμως αυτός, μας παρουσιάζει σήμερα ο ευαγγελιστής Λουκάς προβαίνει σε κάποιες ενέργειες οι οποίες  σίγουρα θα προκάλεσαν τις ειρωνείες και τα γέλια των γύρω του. Τρέχει μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους,  ο Ζακχαίος και ανεβαίνει επάνω σε ένα δένδρο για να κατορθώσει να δει τον Χριστό ο οποίος πλησίαζε και θα περνούσε από το μέρος αυτό.  Και όταν ο Κύριος φτάνει κάτω από το δένδρο, αδιαφορώντας για τα ειρωνικά σχόλια, σηκώνει το βλέμμα του και κοιτάζει τον τελώνη. Ήξερα ο Χριστός ότι αυτή η ψυχή – αμαρτωλή βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία – σπεύδει για να τον καλέσει κοντά Του.

-       Ζακχαίε κατέβα, σήμερα θα μείνω σπίτι σου, του λέει.

Και ο τελώνης τρέχει και κατεβαίνει από το δένδρο γρήγορα και υποδέχεται γεμάτος χαρά στο σπίτι του τον Κύριο του ουρανού και της γης. Βλέποντας την σκηνή αυτή οι δήθεν θεοσεβούμενοι Φαρισαίοι, άρχισαν να αντιδρούν και να λένε μεταξύ τους να καταδικάζουν την πράξη αυτή του Χριστού. Κανένας όμως, ούτε ο Χριστός, ούτε ο Ζακχαίος δίνουν σημασία στα σχόλια. Και ο τελευταίος με θάρρος αποκυρρίσει την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή του, δίνει όλα τα χρήματά του σε αυτούς που είχε αδικήσει και κάνει μία νέα αρχή στην ζωή του, ακολουθώντας  τον Χριστό. Και τότε ο Κύριος  βεβαιώνει το χαρμόσυνο γεγονός που συντελείτε στον οίκο του Ζακχαίου.

Με πόθο και αγάπη ψάχνουν τα μάτια της ψυχής του αμαρτωλού τελώνη τον Χριστό. Και για αυτό ο Χριστός δεν είναι δυνατόν να μην ανταποκριθεί στην αναζήτηση αυτή. Ως καλό ποιμένας τρέχει να βγάλει από τον γκρεμό της αμαρτίας το απολωλός πρόβατο.

Πολλές φορές ψάχνουμε και κοιτάμε αδελφοί μου μόνο με τα γίηνα, τα φθαρτά, τα αμαρτωλά μας μάτια, όχι τον Χριστό, γιατί φοβόμαστε να μην μας λυδορίσουν οι άλλοι, αλλά τα πράγματα του κόσμου. Κοιτάμε να βρούμε τις απολαύσεις του κόσμου, αδιαφορώντας για τα πνευματικά.

Πρέπει όμως όλοι μας να πάρουμε παράδειγμα από τον αρχιτελώνη της σημερινής ευαγγελικής περικοπής και να στρέψουμε τα μάτια της ψυχής μας προς τον Κύριο. Να έρθουμε και εμείς σε μετάνοια και να πούμε στον Κύριο: Κύριε σε αναζητά η ψυχή μου. Κοίτα Κύριε, δεν δελεάστηκα από τα χρώματα και τις λάμψεις του κόσμου τις αμαρτίας, αλλά αναζητώ πλέον το δικό Σου φως, της δικιά Σου παρουσίας στην ζωή μου.

Αδελφοί μου όλα τα ανθρώπινα, υλικά αγαθά, χρήματα, δόξα είναι περαστικά. Μόνο ο Χριστός και η θεία Χάρις του είναι παντοτινή και αιώνια και αυτή που μόνο μπορεί να μας δώσει παντοτινή και αληθινή χαρά. Για αυτό ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας την εγκαταστήσει μόνιμα μέσα μας.