Οι άγιοι αυτοί έζησαν στην περιοχή της Εφέσου κατά τα χρόνια των διωγμών του Δεκίου γύρω στο 250μ.Χ. Πιστοί χριστιανοί όπως ήταν ζητάνε από τον Θεό να τους πάρει κοντά Του, ώστε να μην θυσιάσουν στα είδωλα και ο Κύριος εκπληρώνει την επιθυμία τους. Όπως ήταν συγκεντρωμένοι μέσα σε μία σπηλιά, όλοι τους παραδίνουν την ψυχή τους στα χέρια του Θεού. Όταν δε ο χριστιανομάχος αυτοκράτορας έρχεται στην Έφεσο και ζητά τα επτά αυτά παλικάρια να παρουσιαστούν μπροστά του και μαθαίνοντας ότι είχαν πεθάνει διατάζει να σφραγίσουν την είσοδο της σπηλιάς όπου βρισκόντουσαν τα άψυχα σώματά τους.
Και τα χρόνια πέρασαν. Οι διωγμοί σταματούν και η Εκκλησία βγαίνει από τις κατακόμβες και ελεύθερα πλέον, ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας λατρεύει και δοξολογεί τον Ένα και Αληθινό Θεό. Όμως ο μισόκαλος διάβολος συνεχίζει να πειράζει την Εκκλησία και να στήνει παγίδες ώστε οι χριστιανοί να απομακρύνονται από την αλήθεια του Χριστού. Έτσι 200 χρόνια μετά από την κοίμηση των 7 στην Έφεσο και ενώ αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος ο μικρός, μία αίρεση η οποία έλεγε ότι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών έρχεται και δημιουργεί αναστάτωση στους κόλπους της Εκκλησίας και της αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας προσεύχεται στον Χριστό να του δώσει ένα σημάδι, μία λύση για να αντιμετωπίσει αυτό το τόσο σοβαρό πρόβλημά
Και η λύση έρχεται μέσα από ένα μεγάλο θαύμα. Ο ιδιοκτήτης του τόπου όπου υπήρχε η σπηλιά των 7 παίδων, κάποτε έρχεται και αποσύρει τις πέτρες που σφράγιζαν την είσοδο της και έκπληκτος βλέπει τους επτά νέους, οι οποίοι αν και νεκροί για 200 χρόνια, συζητούν μεταξύ τους, σαν να έχουν ξυπνήσει από χθεσινό ύπνο. Τα ρούχα τους, τα σώματά τους ήταν ακέραια σαν να μην έχει περάσει ούτε μία μέρα. Συζητώντας μεταξύ τους, αποφασίζουν να στείλουν τον Ιάμβλιχος, να κατέβει στην πόλη να αγοράσει ψωμί και να μάθει για τις προθέσεις του Δεκίου.
Ο Ιάμβλιχος λοιπόν παίρνει τα νομίσματα της εποχής του Δεκίου και έρχεται προς την πόλη, αλλά απορεί βλέποντας πάνω από την είσοδο αυτής το σημείο του Σταυρού. Μπαίνει στον φούρνο και ζητά ψωμί, αλλά όταν φθάνει η ώρα για να πληρώσει τόσο αυτός όσο και ο φούρναρης αντιμετωπίζουν μία έκπληξη. Τα νομίσματα ήταν μίας άλλης εποχής, δύο αιώνων παλιά πράγμα που τον ιδιοκτήτη του φούρνου έκανε να νομίζει ότι ο νέος που είχε μπροστά του είχε βρει θησαυρό και τον δε Ιάμβλιχο μάταια να προσπαθεί να τους εξηγήσει την ιστορία του, και τα σχετικά με τον διωγμό του Δεκίου.
Μέσα σε αυτή την αναστάτωση ο επίσκοπος της Εφέσου καταλαβαίνει ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα εξαίρετο γεγονός, μπροστά σε ένα θαύμα και καλεί τον αυτοκράτορα να έλθει στην Έφεσο. Έτσι όλοι μαζί έρχονται στην σπηλιά και συναντούν και τους άλλους έξι νέους τον Μαξιμιλλιανό, Εξακουστωδιανό, Μαρτινιανό, Διονύσιο, Αντωνίνο και τον Κωνσταντίνο. Κάνουν τον Σταυρό τους, ακούν με δέος και φόβο Θεού την ιστορία τους και δοξολογούν τον Κύριο που τους αξίωσε να δουν ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα. Όμως εκεί όπως συζητούσαν οι επτά νέοι νύσταξαν και κλείνοντας έτσι απλά και αθόρυβα το κεφάλι τους κοιμήθηκαν τον αιώνιο ύπνο.
Με αυτό λοιπόν τον μεγάλο θαύμα ο Κύριος βεβαιώνει ότι πλέον ο θάνατος είναι ένας ύπνος, από τον οποίο όλοι μας θα ξυπνήσουμε κατά την Δευτέρα Παρουσία, με την ανάσταση των νεκρών για να κριθούμε για τις πράξεις μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου