Ο Άγιος Νικόλαος: Υπόδειγμα πίστεως, πραότητος και ταπείνωσης

Εορτάζουμε σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί την μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου. Του ταπεινού ποιμένα των Μύρων της Λυκίας ο οποίος βαδίζοντας στα χνάρια του Αρχιποίμενος Χριστού ανάλωσε την ζωή του στην διακονία του Θεού και των ανθρώπων.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας από ευσεβείς χριστιανούς γονείς οι οποίοι τον ανάθρεψαν « εν παιδία και νουθεσία Κυρίου». Μένοντας ορφανός μοιράζει την περιουσία του και αφιερώνεται στον Θεό. Χειροτονείται ιερέας και αργότερα επίσκοπος της περιοχής των Μύρων της Λυκίας, όπου και ξετυλίγει το σύνολο των χαρισμάτων που του είχε δώσει ο Θεός.

Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στο τομέα της φιλανθρωπίας. Γίνεται ο προστάτης των χηρών και των ορφανών. Ιδρύει πλήθος ορφανοτροφείων, νοσοκομείων, χώρων στους οποίους οι κατατρεγμένοι της εποχής τους μπόρεσαν να βρουν την θαλπωρή που τόσο τους έλειπε. Αλλά και γίνεται υπέρμαχος και προασπιστής της Ορθόδοξης πίστης, μετέχοντας στις εργασίες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, συμβάλλοντας καταλυτικά στον θρίαμβο της πίστης μας.

Ποίο όμως είναι το μήνυμα που μας στέλνει σήμερα ο Άγιος Νικόλαος; Τι μπορούμε να κρατήσουμε φεύγοντας σήμερα από τον ιερό ναό, όλοι εμείς που ήλθαμε να τιμήσουμε την ιερά μνήμη του;

Τι απάντηση μας την δίνει η υμνολογία της εορτής του, στο απολυτίκιο της οποίας συμπυκνώνεται όλως ο ενάρετος και άγιος βίο του. Μας τον παρουσιάζει ο ιερός υμνωδός ως άνθρωπο πίστεως, πραότητος και εγκράτειας. Όλο του τον βίο τον πέρασε εν προσευχή, μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο. Αν και θαυματουργικά είχε παρέμβει πολλές φορές ακόμα και εν ζωή σε δύσκολες καταστάσεις ανθρώπων που από μακριά ακόμα επικαλούνταν το όνομά του, εν’ τούτης πότε δεν υπερηφανεύτηκε, ποτέ δεν ζήλεψε την δόξα την ανθρώπινη. Πάντα κοίταγε ψηλά στον ουρανό, ατενίζοντας το πρόσωπο του Κυρίου, του οποίου την ταπείνωση και την πραότητα ακολούθησε. Σαν κερί αναμμένο παραστέκοταν στον ανθρώπινο πόνο και προσπαθούσε να τον θεραπεύσει. Όχι με πομπώδες τρόπο, όπως κάνουν πολλοί σήμερα δήθεν φιλάνθρωποι, αλλά έχοντας την πεποίθηση ότι στο πρόσωπο του αδικημένου, της χήρας του ορφανού, αντικατοπτρίζεται το ίδιο το Πρόσωπο του Χριστού.

Αυτά λοιπόν φεύγοντας σήμερα από τον ναό ας πάρουμε μαζί μας. Και ας παρακαλέσουμε τον Άγιο Νικόλαο να προσεύχεται και να δέεται στον φιλάνθρωπο Κύριο να μας χαρίζει έστω και στο ελάχιστο την πίστη που μπορεί ακόμα να μετακινήσει και βουνά, την πραότητα ώστε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τους πειρασμούς που σαν κύματα ορθώνονται μπροστά μας, αλλά και την εγκράτεια όχι μόνο την υλική, αλλά και την πνευματική, από κάθε είδους πειρασμών που πολλοί σαν σειρήνες ηχούν στα αφτιά μας και μας παρασύρουν μακριά από τον Θεό, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι γίνεται η ζωή μας κόλαση. Και για του λόγου το αληθές ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας δούμε πως μας έχει καταντήσει η απομάκρυνση μας από τους λόγους του Θεού, τις οικογένειες, την κοινωνία μας, αλλά και τον κόσμο μας γενικότερα.

Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα.

Ο Άγιος Νικόλαος ας προστατεύει την ζωή μας και ως φωτεινός φάρος ας μας οδηγεί σε λιμένα εύδιον, κοντά στην Εκκλησία. Αμήν.