Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου αρχή της δικιάς μας ελευθερίας

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις. Ο Υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν∙  Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου».

(Σήμερα ανακεφαλαιώνεται η σωτηρία μας και φανερώνεται το προαιώνιο μυστήριο. Ο Υιός του Θεού γίνεται υιός της Παρθένου Μαρίας και ο αρχάγγελος Γαβριήλ εξαγγέλλει χαρμόσυνα τη χάρη αυτή. Για το λόγο τούτο κι εμείς μαζί με αυτόν ας φωνάξουμε δυνατά στη Θεοτόκο: Χαίρε Συ που είσαι γεμάτη από τη χάρη του Θεού. Ο Κύριος είναι μαζί Σου).

Μεγάλη και χαρμόσυνη η σημερινή ημέρα. Διπλή εορτή με πνευματική και ιστορική σημασία, με ένα κοινό σημείο αναφοράς αυτό της ελευθερίας. Διότι με τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου, και την σύλληψη στην πανάγια μήτρα της, του Κυρίου μας, το προαιώνιο μυστήριο της ενσαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, γίνεται πραγματικότητα και μαζί με το αρχαγγελικό μήνυμα προς αυτήν ευαγγελίζεται και το ανθρώπινο γένος την ελευθερία από τα δεσμά του διαβόλου και του θανάτου που θα λάβει με την ενσάρκωση, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου.

Κατ’ αυτή την ημέρα του Ευαγγελισμού εκπληρώνεται το πρωτοευαγγέλιο, η υπόσχεση δηλαδή που έδωσε ο Θεός στους πρωτόπλαστους  αμέσως μετά την αμαρτία τους, ότι ο απόγονος της γυναίκας θα συντρίψει τον διάβολο. Και να που σήμερα βλέπουμε  τη γυναίκα, τη Νέα Εύα, την ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ να συλλαμβάνει στα σπλάχνα της εκ Πνεύματος Αγίου  Εκείνον που συντρίβει τον διάβολο.

Ας προσέξουμε όμως και τούτο. Το απολυτίκιο της εορτής δεν αναφέρεται για ένα γεγονός το οποίο συνέβη στο παρελθόν, αλλά το τοποθετεί στο παρόν, στο σήμερα και αυτό γιατί το γεγονός  του Ευαγγελισμού, ενώ έγινε στο παρελθόν βιώνεται όπως κάθε γεγονός που σχετίζεται με την εκπλήρωση του σχεδίου της Θείας Οικονομία στο παρόν και έτσι  δεν χάνει την επικαιρότητά του. Και αυτό γιατί ο Θεός , διαιωνίζει τα σωτηριώδη γεγονότα του παρελθόντος, προχέοντας τα στο εκάστοτε παρόν. Ο Ευαγγελισμός λοιπόν γίνεται κάθε φορά παρόν, αρά εμείς μπορούμε να είμαστε παρόντες σε αυτόν, να το κάνουμε δικό μας γεγονός, νιώθοντας και εμείς μέσα μας να κατοικεί ο Κύριος, πράγμα όμως το οποίο προϋποθέτει πίστη. 

Πίστη ότι ο Κύριος είναι ο ελευθερωτής των ψυχών μας, ο οποίος τέλειος Θεός έρχεται να προσλάβει την τέλεια ανθρώπινη φύση για να μας χαρίσει ξανά την πνευματική ελευθερία μας, την οποία λόγω της παρακοής είχαμε χάσει και την οποία κερδίζουμε ξανά με την ταπείνωση και την απόλυτη υποταγή της Υπεραγίας Θεοτόκου στο θέλημα του Θεού. 

Ιερ. Μ. Κ